Marek Mikos dyrektorem Narodowego Teatru Starego

Marek Mikos dyrektorem Narodowego Teatru Starego

Dodano: 
arek Mikos, Michał Gieleta i wicepremier, minister kultury Piotr Gliński podczas konferencji prasowej w Ministerstwie Kultury w Warszawie
arek Mikos, Michał Gieleta i wicepremier, minister kultury Piotr Gliński podczas konferencji prasowej w Ministerstwie Kultury w Warszawie Źródło: PAP / fot. Jakub Kamiński
– W Teatrze nie trwa konflikt, dobiega kadencja dyrektora Jana Klaty –  mówił na antenie radiowej „Trójki”, wicepremier i minister kultury Piotr Gliński.

Dziennikarz i krytyk teatralny Marek Mikos został dyrektorem Narodowego Teatru Starego im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie. Na stanowisku tym zastąpi 1 września Jana Klatę. O powołaniu Mikosa na nowe stanowisko poinformował dzisiaj minister kultury Piotr Gliński. Zastępcą dyrektora ds. artystycznych został Michał Gieleta.

Tymczasem konflikt wokół zmiany kierownictwa wrocławskiej sceny – zamiast cichnąć – zyskuje na sile. Aktorzy mówią o zamachu na demokrację, ale de facto chodzi o kierunek ideowy instytucji. W weekend odbyły się kolejne protesty w związku z powołaniem nowego dyrektora.

Innego zdania jest minister Gliński, który zaprzeczył, aby w teatrze trwał konflikt. – Dobiega kadencja dyrektora Jana Klaty i odbył się konkurs, wygrał Marek Mikos – mówił wicepremier na antenie radiowej „Trójki”.


Marek Mikos

Urodzony (1959) i zamieszkały w Krakowie dziennikarz telewizyjny i prasowy, menedżer, publicysta, krytyk literacki i teatralny, autor książek i scenariuszy teatralnych, animator kultury, wykładowca, akademicki, medioznawca. Absolwent polonistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, teoretyk literatury i teatru ze specjalnością literatury współczesnej. Jako asystent na UJ prowadził zajęcia dla polonistów i teatrologów. Jako nauczyciel akademicki pracuje również dziś, prowadząc m.in. zajęcia creative writing na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie. Ostatnio rozpoczął pracę nad rozprawą naukową o powszechnej misji mediów. Całe życie związany z teatrem – jako krytyk teatralny, nauczyciel, juror konkursów, dyrektor i organizator festiwali oraz twórca wydarzeń, a także współpracownik teatrów. Teksty o teatrze publikował m.in. w „Gazecie Wyborczej”, „Czasie Krakowskim”, „Notatniku Teatralnym”, „Gazecie Teatralnej”, a także w formach książkowych. Autor wywiadu rzeki z Jerzym Stuhrem „Udawać naprawdę”, książki „Teatr namiętności”, a także „Z butami do nieba. Piotra Szczerskiego teatr życia i śmierci”. Autor rozdziałów o teatrze w podręcznikach szkolnych.

Był kierownikiem literackim Teatru Ludowego w Krakowie (2010-2011). W latach 1990 -2004 jako recenzent towarzyszył wszystkim premierom krakowskich teatrów, w tym Starego. Od 1993 roku był szefem działu kultury krakowskiego oddziału „Gazety Wyborczej”, a od 2000 r. redaktorem działu kultury jej ogólnopolskiego wydania. W latach 2005-2009 i 2012-2016 dyrektor redaktor naczelny TVP Kielce. Organizator festiwalu teatralnego osób niepełnosprawnych w Kielcach (pod patronatem Anny Dymnej, 2007, 2008), dyrektor programowy ogólnopolskiego festiwalu teatrów niezależnych Mury 2010 w Krakowie, autor merytorycznej koncepcji strony iTeatru a także członek jego komisji selekcyjnej (współpraca z ramienia TVP z teatrami w całej Polsce), współorganizator i przewodniczący ogólnopolskiego jury Internetowego Przeglądu Uczniowskich Zespołów Teatralnych (2014-2015), powoływany na eksperta Kolegium Teatralnego TVP.

Jako animator kultury był pomysłodawcą i prezesem Stowarzyszenia Karczma Rzym (1998), pomysłodawcą i organizatorem Festiwalu Chopin Open (1998), twórcą koncepcji merytorycznej ogólnopolskiego finału roku czytelnictwa dzieci i młodzieży (2004), sztafety literackiej „150xŻeromski” i cyklu „Gombrowicz versus Sienkiewicz. 90 pojedynków na 90-lecie”.

Odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2014).

Michał Gieleta

Osiągnął międzynarodowe sukcesy w kilku dyscyplinach teatralnych: od europejskiej klasyki po współczesny dramat europejski, od opery po musical. Reżyseruje w pięciu językach i tworzy spektakle po obu stronach Atlantyku, jak również w Południowej Afryce.

Arkana praktyki teatralnej zdobywał pod okiem europejskich mistrzów, m.in. Giorgio Strehlera i Franco Zeffirelliego. Podczas studiów na Uniwersytecie w Oxfordzie jego reżyserskim mentorem byl ówczesny dyrektor artystyczny londyńskiego National Theatre, Sir Richard Eyre. Jako reżyserski adept dołączył do National Theatre Studio, gdzie kształcili go najwybitniejsi brytyjscy twórcy teatralni, wśród nich: dyrektor artystyczny National Theatre Nicholas Hytner, dramatopisarz Tom Stoppard, reżyserzy Katie Mitchell, Howard Davies oraz kierujący wówczas teatrem Old Vic, Kevin Spacey.

Współpracował z wybitnymi dramatopisarzami: Tomem Stoppardem (Artist Descending a Staircase w Old Red Lion Theatre i Arcadia w Chichester Festival Theatre), Peterem Nicholsem (Lingua Franca w londyńskim Finborough Theatre i w Nowym Jorku jako główny spektakl słynnego sezonu teatralnego Brits Off Broadway) oraz z laureatem Pulitzera Nilo Cruzem nad Hortensia and the Museum of Dreams w londyńskim Finborough Theatre, a takżez enfant-terrible francuskiej dramaturgii, Fabricem Melquiot i z Martinem Shermanem przy tworzeniu nowej wersji Pirandellowskiej Cosi è se vi pare. Tłumaczył, produkował i wystawił Le Mariage Davida Lescota oraz Fragile! chorwackiej pisarki Teny Stivicic w londyńskim Arcola Theatre.

Jego włoska premiera Naszej Klasy Tadeusza Słobodzianka otworzyła Roma Teatro Festival w 2014 roku. Na nowojorskim festiwalu Bard Summerscape wznowił, we własnej adaptacji, legendarne Bitter Sweet Noëla Cowarda, zapraszając do głównej roli Dame Sian Phillips.

Współpracował z Franco Zeffirellim nad Absolutely (perhaps!) na londyńskim West Endzie z Dame Joan Plowright w głównej roli i z Michaelem Boydem nad szekspirowską Burzą w Royal Shakespeare Company. Prezentował również Norymbergę Wojciecha Tomczyka w legendarnym centrum teatralnej walki z apartheidem, The Market Theatre w Johannesburgu, .

Kolejnym ikonicznym twórcą, z którym zbudował twórczy dialog jest Stephen Sondheim: Gieleta wyreżyserowal londyńską prapremierę Anyone Can Whistle z Janie Dee w głównej roli oraz podbił serca oksfordzkiej publiczności wystawieniem Company w Oxford Playhouse z Rory Kinnearem w głównej roli. Zainicjowal też międzynarodowy sukces Over the Rainbow Petera Quiltera.

Osiem lat prowadził The Cherub Company w Londynie wystawiając i produkując liczne sztuki europejskich autorów. Po pracy jako Associate Director w Covent Garden i w Glyndebourne Opera Festival, wystawiał rzadko dotychczas grane opery na najważniejszych festiwalach operowych świata zdobywając wiele nagród i nominacji. Jego produkcje operowe w Cape Town i Pretorii przyczyniły się do powstania piewszego pokolenia czarnoskórych południowoafrykańskich śpiewaków urodzonych po upadku apartheidu. Wielu jego podopiecznych śpiewa dziś na najważniejszych scenach operowych świata.

Ma tytuł Associate Artist w londyńkiej Królewskiej Akademii Sztuki Dramatycznej (RADA) gdzie jego specjalnością jest praca nad Szekspirem. Jego zaangażowanie w pracę z młodymi talentami zaowocowało też projektami w Royal College of Music, the Birmingham Conservatoire, Yale School of Drama, Florida State University i Cape Town University.

Wolny czas poświęca pracy mentora w londyńskiej Cultural Quarter dla młodych artystów teatralnych pochodzących z nieuprzywilejowanych środowisk.

Więcej informacji na stronie internetowej: www.michaelgieleta.com

Źródło: Twitter / RMF FM/Twitter/Polskie Radio.Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Czytaj także