Czy popularny pisarz, autor sławnej serii młodzieżowych powieści o Tomku Wilmowskim (nie wiem, jak obecnie, ale w moim pokoleniu niezwykle poczytnych), pełnych – nawiasem mówiąc – nienachalnej, patriotycznej dydaktyki, naprawdę był w czasie wojny hitlerowskim kolaborantem? Został za to skazany na osiem lat więzienia. Wiadomo, że stalinowskie sądy nie mogą być uważane za wiarygodne. Jednak, choć wyrok Szklarskiemu skrócono, nigdy nie był on kwestionowany, a skazaniec – rehabilitowany.

Przyczyną skazania była współpraca początkującego pisarza z wydawanym pod okupacją miesięcznikiem „Fala”. Był to pierwszy w Polsce „magazyn ilustrowany dla panów” – biorąc poprawkę na zmiany obyczajowe, można powiedzieć nawet, pierwszy polskojęzyczny pornos. Treść tego kolorowego pisma w najmniejszym stopniu nie nawiązywała oczywiście do okropieństw wojny – wypełniały je czysta rozrywka, ciekawostki, nowelki przygodowe i erotyczne, a nade wszystko zdjęcia roznegliżowanych (bez przesady zresztą) modelek.

Dostarczanie wydawcy na poły grafomańskich opowiadanek erotycznych powodem do chwały na pewno nie było - ale kolaboracja? Były to tylko zwykłe chałtury, które zapewne pozwalały początkującemu pismakowi utrzymać się przy życiu. Wlepienie za nie ośmiu lat więzienia dziś wydaje się szokującą przesadą. Gdyby tak traktowano pojęcie kolaboracji we Francji, w tzw. środowiskach twórczych trzeba by tam wsadzić absolutnie wszystkich!

Jednak współcześni, wcale nie tylko komuniści, patrzyli na sprawę inaczej. Pornografia, uważali, była w rękach Niemców narzędziem do niszczenia morale narodu, rozkładania bojowego ducha. I dlatego ludzi pokroju Szklarskiego – tak samo jak aktorów występujących w okupacyjnych rewiach i kabaretach – traktowano na równi z takimi, którzy, na przykład, pomagali okupantowi w rozpracowywaniu podziemia.

Czy w istocie panienki, fikające nogami w teatrzykach rewiowych (gdzie zresztą wstęp mieli tylko Niemcy i volksdeutsche) albo odsłaniające wdzięki na fotkach w „Fali”, naprawdę rozkładały polskiego ducha i siały moralną zgniliznę? Pikantne opowiastki Szklarskiego mogłyby równie dobrze zdobić amerykańskie pisma dla żołnierzy – tam akurat uważano, że szczypta erotyki dobrze bojowemu duchowi zrobi. Jednakże jeśli mogły Polaka zdemoralizować i złamać w nim wolę walki gołe baby, to cóż mówić o alkoholu? A jakoś nie słyszałem, by podziemie zwalczało bimbrowników czy żeby sądzono za kolaborację meliniarzy.

Najśmieszniejsze jednak, że artykuł opisujący upadek Szklarskiego – rzetelny, ale prezentujących optykę tych, którzy go skazali – zamieścił nie „Nasz Dziennik”, gdzie frazy o szerzonej przez Niemców demoralizacji brzmiałyby wiarygodnie, ale właśnie „Fakt”. Niemiecki, było nie było, tabloid, zajmujący się pakowaniem Polakom do głów mniej więcej tych samych treści, co złej pamięci miesięcznik „Fala”: prosta rozrywa, ploteczki i nade wszystko – dużo seksu. Wszystko właściwie kręcące się wokół seksu. I dużo gołych bab. Wystarczyło odwrócić stronę, by zobaczyć obrazek, jaki w czasach „Fali” nie przyśniłby się najgorszemu zboczeńcowi.

Mam uznać, że wytyczne dla polskojęzycznej prasy dla krajowców od czasów Hansa Franka zostały z grubsza te same: demoralizować i siać moralną zgniliznę? Prawie się dałem przekonać...

Galeria:
Wojna z Niemcami w polskiej prasie