Derinkuyu to jedna z największych atrakcji tureckiej Kapadocji. Jest to podziemne miasto, które mogło dać schronienie nawet 20 tysiącom ludzi. Jego budowę rozpoczęto już w czasach starożytnych. Jednocześnie Derinkuyu jest jednym z wielu, choć zdecydowanie największym, z podziemnych miast, które wybudowano w Kapadocji.
Podziemne miasto Derinkuyu znajduje się w miejscowości o tej samej nazwie w prowincji Nevşehir w Turcji. Nie potrzebowało ono wielkich umocnień. Wchodziło się doń jednymi kamiennymi drzwiami, które można było zamknąć i zabezpieczyć, aby wróg nie dostał się do środka. Ponadto każde piętro miało jeszcze oddzielne zabezpieczenia.
Derinkuyu ma kilka poziomów i sięga aż do 85 metrów pod ziemią. Wnętrza Derinkuyu są w stanie pomieścić nawet 20 tysięcy ludzi, a także tony zapasów oraz setki zwierząt tj. kury, kozy, owce.
W Derinkuyu znajdowały się ponadto wytwórnie wina, oleju, stajnie, magazyny do przechowywania żywności oraz refektarze i kaplice. Szczególnie cenna jest duża sala o sklepieniu kolebkowym, gdzie znajdowała się najpewniej szkoła. Pomieszczenie to zlokalizowane jest na drugim poziomie kompleksu. Na ostatnim, ósmym poziomie znajduje się kościół. Pomieszczenie to wykuto w kształcie krzyża. Zarówno do niego, jak pozostałych pokoi na niższych poziomach prowadzą liczne schody.
W podziemnym mieście Derinkuyu znajduje się mierzący 55 metrów szyb wentylacyjny. Pełnił on także inne funkcje – przede wszystkim dostarczał wodę. Wodociąg poprowadzony wzdłuż podziemnego miasta zapewniał wodę jego mieszkańcom w chwili zagrożenia, ale służył też znajdującej się na powierzchni ziemi wiosce w czasie pokoju.
Podziemne miasto Derinkuyu powstało prawdopodobnie około VIII wieku p.n.e. Budowniczymi byli najpewniej Frygijczycy. Po nich podziemny kompleks mieszkalny zaczęli powiększać i pogłębiać kolejni mieszkańcy tych ziem. Bizantyńscy chrześcijanie zamieszkujący w późniejszych wiekach Kapadocję stworzyli tam liczne kaplice i kościół oraz rozbudowali Derinkuyu, które sięgnęło ostatecznie kilkudziesięciu metrów w głąb ziemi.
Zmiany i budowa podziemnego miasta trwało łącznie kilkanaście wieków, aż do około XII wieku n.e. Derinkuyu zostało ponadto połączone z innymi podziemnymi miastami istniejącymi na terenie Kapadocji wielokilometrowymi tunelami. W tunelach tych archeolodzy odnajdywali artefakty pochodzące z od V do X wieku n.e.
Derinkuyu stanowiło doskonałą ochronę przed wszystkimi wrogami. Miasto miało najczęściej okazję bronić swoich budowniczych przed atakami Arabów, a później muzułmanów. Funkcje obronne Derinkuyu sprawowało jeszcze w kolejnych wiekach (m.in. w XIV wieku okazało się świetnym schronieniem w okresie najazdów mongolskiego władcy Timura). Kiedy Azja Mniejsza dostała się w ręce muzułmanów (po upadu Cesarstwa Bizantyńskiego), miasto dało ochronę kolejnym mieszkańcom – tym razem muzułmanom. Okoliczna ludność korzystała z nich jeszcze na początku XX wieku.
Derinkuyu zostało zapomniane na kilka dekad. Odkrył je przypadkiem, w roku 1963, jeden z mieszkańców miasta. Podziemne miasto zostało udostępnione dla turystów na początku lat 70. Obecnie można zwiedzić około połowy całego kompleksu.
Czytaj też:
Rosetta, Uluburun, Derinkuyu. Siedem wielkich zabytków odkrytych przez przypadekCzytaj też:
Obcy u bram. Siedem długich oblężeń w historiiCzytaj też:
Mur na granicy a historia. Siedem słynnych murów granicznych