Nie milkną echa po zachowaniu Rafała Trzaskowskiego w klubie nocnym. Czy licuje ono z powaga piastowanego przez niego urzędu?
Piotr Mazurek: Prezydent Warszawy kolejny już raz pokazał swoją nadętą twarz. Od dawna manifestuje poczucie wyższości wobec innych ludzi. I to wyraźnie możemy zaobserwować na tym filmie. Pokazuje to także niestety wykonując urząd, gdy nie przychodzi na sesje rady miasta, nie odpowiada na czas na interpelacje radnych, a mieszkańcy mogą jedynie pomarzyć o rozmowie z nim. Gdy już przypadkiem warszawiacy się do niego dobiją, to słyszą jedynie obietnice bez pokrycia, jak np. mieszkańcy Osiedla Przyjaźń na Bemowie.
Czyli prezydent Warszawy może więcej?
Jemu na pewno się tak wydaje. Moi koledzy z PiS słusznie zauważyli, że jedną z wielu niespełnionych obietnic Trzaskowskiego było powołanie „nocnego burmistrza”, który miałby m.in. mediować między właścicielami klubów a mieszkańcami. Okazuje się jednak, że na taką „mediację” – nieskuteczną zresztą i toporną w formie – mogą liczyć jedynie znajomi pana prezydenta. Problemy np. zakłócania ciszy nocnej od dawna – dosłownie i w przenośni – spędzają sen z powiek wielu warszawiakom, szczególnie w Śródmieściu. Miasto nie robi nic, aby ten problem rozwiązać.
Może Rafał Trzaskowski wcale nie jest taki tolerancyjny?
Od dawna pokazuje, że jest „tolerancyjny” jedynie wobec np. środowisk LGBT, postkomunistów czy działaczy Platformy Obywatelskiej. Tolerancji dla innych środowisk w Warszawie pod tymi rządami nie ma. Świadczy o tym m.in. polityka nazewnicza, jak np. brak upamiętnienia śp. prof. Lecha Kaczyńskiego, prezydenta Polski i Warszawy 10 lat po śmierci, a upamiętnienie prezydenta Gdańska już rok od śmierci i to wbrew przyjętym regułom. To także odrzucanie wniosków o upamiętnianie osób związanych z Narodową Demokracją oraz osób duchownych, polityka kulturalna, czyli np. bonusy finansowe dla wystawiającego bluźnierczą „Klątwę” Teatru Powszechnego i równoczesne ścinanie o połowę budżetu stypendialnego Centrum Myśli Jana Pawła II, a także decyzje kadrowe, które pokazują zawłaszczanie kolejnych instytucji – wbrew przyjętej tradycji i dobrym praktykom. Radni PO-KO wybierają wyłącznie przedstawicieli swojego klubu w ramach puli reprezentantów Rady Warszawy w kolejnych gremiach np. Radzie Działalności Pożytku Publicznego czy Kapitule Warszawskiej Nagrody Edukacyjnej.
Może jednak stwierdzenie, że Warszawa jest miastem Rafała Trzaskowskiego należy potraktować z przymrużeniem oka?
On na pewno tak myśli i tak Warszawę traktuje jego ekipa. Ludzie PO-KO od lat okupują spółki miejskie, które nie panują nawet nad prawidłowym wykonywaniem zadań dla mieszkańców. Przykładem są kolejne awarie Czajki czy sieci ciepłowniczej. Pozbawiają miejską opozycję chociażby cienia wpływu na kolejne instytucje. Pamiętamy też o gigantycznych rabatach na reklamy wyborcze kandydatów PO-KO w komunikacji publicznej. To ewidentne przykłady zawłaszczania miasta.
Wiele osób wypomniało prezydentowi Warszawy, że w klubie zdjął maseczkę.
Z tego, co widziałem na nagraniu, to noszenie maseczek w klubie stało się istotnym tematem dla pana prezydenta dopiero wtedy, gdy nie był w stanie przekonać prowadzących imprezę do zmiany muzyki. Sam założył maskę dopiero w trakcie rozmowy. To kolejny dowód jego obłudy, nawet w prywatnej sytuacji. Zakończę takim przesłaniem: jak facet, który nie potrafi skutecznie i taktownie załatwić zmiany muzyki w klubie, może sprawnie zarządzać tak wielkim miastem? To po prostu jest nieudacznik, chodzący „Człowiek-Awaria”, jak napisał jeden z publicystów.
Czytaj też:
Radny obnaża prawdę o Trzaskowskim. "Potwierdził krążące od pewnego czasu pogłoski"
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.