Jak pan zareagował na deklarację Jarosława Kaczyńskiego, że od teraz to PiS jest kontynuatorem ruchu ludowego?
Jakoś niespecjalnie się tym zainteresowałem, bo deklaracje można składać, ale nie oznacza to, że reprezentuje się tę tradycję.
Oczywiście, że oznacza. Pan kiedyś w rozmowie ze mną powiedział, że włada rzeczywistością ten, kto nadaje słowom ich znaczenie.
Jednak w przypadku Kaczyńskiego to fałszywy ton. Bo ruch ludowy to przedsięwzięcie wielopokoleniowe.
No ale oni przecież mają Kuźmiuka i innych chłopów.
To się zgadza, ale trzeba zwrócić uwagę na to, że działacze ruchu ludowego mogą się odwołać do swoich ojców, do swoich przodków, dziadków.
Nie chce mi chyba pan powiedzieć, że ludowcem może być tylko ten, którego matka była ludowcem?
Oczywiście, że nie. Jednak tradycja ludowa nie jest komuś przypisana dlatego, że sam tak zadeklarował. To nie może być tak jak z reprywatyzacją w Warszawie, że jak ktoś sam się ogłosi czyimś spadkobiercą, to mu się od razu należy jakaś kamienica. Tak to nie działa w odniesieniu do tradycji.
Gdy ostatni raz Kaczyński powiedział, że jesteśmy coraz bliżej prawdy o Smoleńsku, to ja sobie uświadomiłem, że to tak już będzie do końca jak z budowaniem komunizmu. Że już, już jest prawie osiągnięty cel, ale jednak w wyniku jakichś knowań zdrajców i spekulantów ów cel się oddala za horyzont i znów trzeba ku niemu mozolnie zmierzać.
Ja się właśnie zastanawiam, czy władza ma jakiś cel, czy też celem jest sam marsz i ciągłe szukanie nowych wrogów. Obaj zresztą na pewnym etapie byliśmy w ten marsz włączeni, choć chyba nie do końca byliśmy wtajemniczeni (śmiech).
Kiedy pan był najbardziej włączony?
Mnie pewne idee PiS są bliskie. Na przykład repolonizacja sektora bankowego. Byłem przecież przeciwnikiem oddawania naszego rynku finansowego kapitałowi międzynarodowemu.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.