Na początku kwietnia w Mediolanie kwitną już głogi, kasztany i migdałowce. Lawendowe kiście glicynii zwieszają się z płotów i pergoli; tylko platany na dostojnych mediolańskich alejach jeszcze czekają na prawdziwe włoskie ciepło. Jednak wiosną to nie przyroda wzbudza zainteresowanie lokalsów i przyjezdnych – wtedy w Lombardii jest czas na materię nieożywioną.
Miasto podbija design: Design Triennale, Salone del Mobile, Superdesign Show. Na fetę przyjeżdża 300 tys. odwiedzających z całego świata. Pokazać się tutaj jest ambicją najlepszych.
Wszędzie coś się wystawia – na ulicach, w sklepach, muzeach. W zaułkach w okolicach galerii Brera na zaimprowizowanych podiach lansuje się projektanckie meble. Triennale Designu ulokowało się w centrum, reszta rozpełzła się po bardziej odległych dzielnicach. Tutaj także panuje moda na poprzemysłowe tereny – hale, garaże, zaniedbane podwórza uważa się za najbardziej atrakcyjne miejsca ekspozycji. Swoisty paradoks – Mediolan, prężne miasto północnych Włoch, najaktywniejszego regionu przemysłowego, chwali się zamkniętymi fabrykami… Zabił je outsourcing, tak jak w całej Europie.
CYBERWSZYSTKO
Gdy myślimy o designie, przed oczami staje nam drogi przedmiot z oszklonego sklepu. Taki, z którym nie zawsze wiadomo, co zrobić. Jak owa ośmieszona już wyciskarka do cytrusów Starcka, czyli bardziej temat do rozmów niż przedmiot do robienia soku z pomarańczy.
Co tu jeszcze można wymyślić? – chce się zapytać. Wszystko już było. Stół wciąż musi mieć blat i nogi, łóżko poziomą płaszczyznę do leżenia, funkcja siedzenia nie zmieniła się od tysiącleci – może tylko siedzimy więcej wpatrzeni w monitor komputera…
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.