Adam J. obwiniony został za to, że umyślnie bez uzasadnionej przyczyny odmówił wykonania świadczenia na rzecz Fundacji LGBT Business Forum w Warszawie. W opinii sądu pierwszej instancji, odpowiedzialności na podstawie art. 138 Kodeksu Wykroczeń podlega każdy przedsiębiorca, który oferując usługi odmówi zawarcia umowy z osobą czy innym podmiotem, który chce z tych usług skorzystać. Sąd stwierdził, że Adam J. był obowiązany do świadczenia usługi, pomimo niezawarcia z Fundacją LGBT Business Forum w Warszawie stosownej umowy na wykonanie tzw. roll-upu. Wyrokiem z dnia 31 marca 2017 r. Sąd Rejonowy dla Łodzi- Widzewa uznał drukarza winnym popełnienia zarzucanego mu wykroczenia.
Broniący mężczyzny prawnicy Instytutu Ordo Iuris, złożyli apelację. Podnoszą w niej kwestię błędnej interpretacji art. 138 Kodeksu Wykroczeń przez sąd pierwszej instancji. Według Sądu w polskim porządku prawnym obowiązek świadczenia usługi obowiązuje już od momentu oferowania świadczenia, przez co przedsiębiorca nie może odrzucić świadczenia.
Interpretacja przez Sąd przepisu 138 KW nie przystaje zupełnie do wolnorynkowej rzeczywistości. Co niezwykle istotne, wyrok oparty na niej niesie zagrożenia dla przedsiębiorców i ogranicza gwarantowaną Konstytucją wolność prowadzenia działalności gospodarczej wraz z jej fundamentem – swobodą kontraktowania, w którą wpisana jest możliwość wyboru kontrahenta – powiedział mec. Bartosz Lewandowski, obrońca Adama J.
Ordo Iuris utrzymuje, że wbrew ustaleniu Sądu Rejonowego, dostępny materiał dowodowy nie znalazł podstaw do uznania, że kontaktująca się z obwinionym i innymi pracownikami drukarni osoba nie złożyła skutecznie zamówienia na wykonanie materiału promocyjnego. Nie doszło bowiem ani do ustalenia terminu wykonania roll-up’u, ani do przekazania danych podmiotu, na rzecz którego usługa miała być wykonana, ani wreszcie do ustalenia zgodnego ustalenia przedmiotu zamówienia i sposobu jego odebrania przez zamawiającego.
W apelacji obrońca Adama J. zwrócili uwagę także na fakt, że Sąd Rejonowy w swoim uzasadnieniu powoływał się na wypowiedzi doktryny prawa wykroczeń wywodzące się jeszcze z lat 70 i 80-tych XX wieku, zupełnie nieodzwierciedlających obecnego stanu prawa i realiów społeczno-ekonomicznych.