Jan Lityński nie otrzyma Orderu Orła Białego. Ujawniono nieoficjalny powód

O nieoficjalnych powodach takiego obrotu spraw pisze RMF FM. Rozgłośnia zwraca uwagę, że część byłych działaczy opozycji amtykomunistycznej domagadała się uznania zasług śp. Jana Lityńskiego przez przyznanie mu pośmiernie najwyższego odznaczenia - Orderu Orła Białego. Jak dowiedział się dziennikarz stacji, prezydent Andrzej Duda wyraził chęć, aby sprostać tym oczekiwaniom i nadać Lityńskiemu to odznaczenie w czasie uroczystości pogrzebowych. Głowa państwa miała nie mieć wątpliwości, że były opozycjonista na takie wyróżnienie zasługuje. Okazuje się jednak, że do tego nie dojdzie.

"Janek by tego nie chciał"

"Z prowadzonych przed ceremonią rozmów z najbliższymi wynikało jednak, że nie spotkałoby się to z ich przyjaznym przyjęciem. Jeden z nich wprost twierdzi, że 'Janek by tego nie chciał' - taką opinię Jan Lityński miał wyrażać w gronie znajomych, kiedy w zeszłym roku Order Orła Białego pośmiertnie zdecydowali się przyjąć bliscy zmarłego w sierpniu Henryka Wujca" – donosi RMF FM.

Według rozgłośni, Kapituła Orderu Orła Białego ostatecznie zrezygnowała z przyznania go Janowi Lityńskiemu, chcąc - jak nieoficjalnie usłyszeli dziennikarze - uniknąć obniżania znaczenia najwyższego polskiego odznaczenia.

Pogrzeb Jana Lityńskiego

Jan Lityński zmarł w tragicznych okolicznościach 21 lutego. Były działacz opozycji antykomunistycznej utonął w Narwi w Pułtusku ratując swojego psa. Jego ciało zostało odnalezione w ubiegłą sobotę. Miał 75 lat. Uroczystości pogrzebowe śp. polityka odbędą się w środę 10 marca w Warszawie.

Msza święta żałobna rozpocznie się o godzinie 13.00 w Kościele Środowisk Twórczych na stłecznym placu Teatralnym. Uroczystości pogrzebowe zaplanowane się na godzinę 15.30 na Cmentarzu Komunalnym (dawny Wojskowy) na Powązkach.

Kim był Jan Lityński?

Urodził się w 1946 r. w Warszawie. Był organizatorem i uczestnikiem studenckich wystąpień w marcu 1968 r., został wówczas skazany na 2,5 roku więzienia. Pracował jako robotnik, następnie programista komputerowy.

W 1976 r. współzałożyciel "Biuletynu Informacyjnego", pierwszego pisma ukazującego się poza cenzurą. Wielokrotnie aresztowany. W 1977 r. współredaktor "Robotnika", niezależnego pisma na rzecz zakładania wolnych związków zawodowych. Członek KSS "KOR", współpracownik Biura Interwencyjnego KSS "KOR" i "Krytyki" (członek redakcji) – czytamy na stronie Kancelarii Prezydenta.

W 1980 r. doradca władz NSZZ "Solidarność". Autor uchwalonego przez I Zjazd "Solidarności" Posłania do Ludzi Pracy Europy Wschodniej. W 1981 r. w stanie wojennym internowany, a następnie aresztowany. Po ucieczce z przepustki z więzienia od 1984 r. w solidarnościowym podziemiu, członek Regionalnego Komitetu Wykonawczego NSZZ "S", Region Mazowsze. W 1989 r. uczestnik obrad Okrągłego Stołu. Wybrany do Sejmu RP w 1989 z woj. wałbrzyskiego – czytamy.

W latach 1989-2001 był posłem na Sejm, m.in. przewodniczący Komisji Polityki Społecznej i Komisji Służb Specjalnych. Od 1990 r. w ROAD, następnie w UD i UW (wiceprzewodniczący). W latach 2008-2010 doradca PLL LOT do spraw społecznych, mediator sporów.

W latach 2010-2015 był doradcą prezydenta Bronisława Komorowskiego ds. kontaktów z partiami i środowiskami politycznymi.

Jan Lityński został odznaczony przez śp. prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2006 r.) i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą (2008 r.). W 2015 r. prezydent Bronisław Komorowski nadał mu Krzyż Wolności i Solidarności.