Każdego dnia możemy się modlić, aby Duch Święty nas rozpalał na chwałę Boga!

Artykuł jest fragmentem książki Kelly Wahlquist "Widziałam. Pasja Chrystusa oczami kobiet", która ukazała się nakładem Wydawnictwa W drodze. Tekst publikujemy za zgodą wydawcy.

Duch Święty daje nam życie Boże. Przez chrzest Bóg daje nam udział w swym boskim życiu.

Zatrzymaj się przez chwilę nad tym: Bóg wszechświata mieszka w nas.

Duch Święty umożliwia nam wzrost w świętości i życie uczniów Chrystusa. Duch Święty nas umacnia, byśmy mieli odwagę żyć wiarą i głosić tę wiarę z pewnością, przekonaniem i nadzieją. Duch Święty „otwiera nas, byśmy lepiej zrozumieli, lepiej pojmowali sprawy Boga, sprawy ludzkie, sytuacje, wszystkie rzeczy”.

Duch i Maryja

Relacja Maryi z Duchem Świętym jest natchnieniem dla naszej własnej z Nim relacji! Jej fiat, jej „tak” dla Boga, otwiera ją na sprawy wyższe, i tak samo jest z nami. Właśnie dlatego Duch chlubi się naszą otwartością! Nasze „tak” współdziała z geniuszem Ducha!

Otwartość na Ducha buduje wszystkie inne dary! Obfitość Ducha pomnaża i powiększa naszą hojność, czyniąc nas zdolnymi do samoofiarującej się miłości. Wrażliwość dotknięta tchnieniem Ducha staje się świętym słuchaniem serc innych ludzi i pobudza do troski o nich. Gdy zanosimy swój dar macierzyństwa Duchowi, Duch pomnaża plon tych, których rodzimy i wychowujemy dla Bożego królestwa. I w końcu impulsy Ducha w naszym wnętrzu przynaglają nas do modlitwy i pobożnych rozważań, dzięki czemu zawsze możemy poznawać wolę Boga.

Otrzymałaś wspaniały dar w osobie Ducha Świętego.

Jeśli jeszcze nie całkiem go odpakowałaś, zacznij zdzierać to opakowanie, ponieważ on udoskonali wszystkie inne twoje dary i pozwoli ci pielęgnować Ciało Chrystusa, budować Jego królestwo na ziemi i żyć, oddając chwałę Bogu!

Przybądź, Duchu Święty, racz napełnić serca swoich wiernych i ogień Miłości swojej w nich zapalić.

Duch Boży działa

Spraw, miłosierny Ojcze, aby twój Duch nas oświecił, rozpalił i oczyścił, by niebiańska rosa przeniknęła do naszego wnętrza i abyśmy obfitowali w dobre uczynki przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Syna twego, w jedności z Duchem Świętym, który żyje i króluje, jeden Bóg, na wieki wieków. Amen.

Pismo Święte mówi, że Bóg jest duchem (zob. J 4,24) – że ten, kto stworzył cały świat, nie jest ani mężczyzną, ani kobietą – choć Chrystus był mężczyzną i zwracał się do Boga jako Ojca (zob. J 5,17–18). A jednak „Katechizm Kościoła katolickiego” mówi, że ojcowska tkliwość Boga może być wyrażona w obrazie macierzyństwa” (KKK, 239). Szczególnie Duch Święty, którego obecność nas pociesza, karmi i prowadzi, czy to wtedy, gdy unosi się nad wodami Stworzenia, czy gdy przebywa w obłoku chwały, który prowadził naród wybrany przez pustynię, czy gdy spoczywa na apostołach w Wieczerniku, sprawiając, że ukazali się ożywieni radością. Także i my, otwierając się na Ducha Świętego, przyjmujemy wszystko, co jest dobre i niepowtarzalne w naszym powołaniu i w nas samych.

Duch Święty jest chwałą Boga w działaniu – naszym najlepszym nauczycielem i przewodnikiem. Naszym powołaniem jako chrześcijan jest być uległymi wobec kierownictwa Ducha, dawać się Mu kształtować, uczyć i wychowywać.

Szczególnie jest to prawdziwe w latach po przyjęciu sakramentu bierzmowania. Umocnienie w Duchu oznacza, że chcemy, by On nas prowadził, i chcemy być przez Niego posłani. (Jeśli bierzmowanie jest dla ciebie odległym wspomnieniem, rozważ przystąpienie do spowiedzi i poproś kapłana, aby modlił się z tobą o nowy wylew łaski).

W wielkiej ekonomii Bożej jest miejsce na wszystkie kobiece dary, miejsce na posługę i miejsce na wzrost. Kiedy Duch Święty ożywia nasze życie, te dary będą się coraz bardziej doskonalić.

Każdego dnia możemy się modlić, aby Duch Święty nas rozpalał na chwałę Boga!

Duch i świętość

Gdy patrzymy na dar Ducha Świętego w świetle Pięćdziesiątnicy, musimy przyjrzeć się Maryi, którą Kościół nazywa Oblubienicą Ducha Świętego. Poznała Go w osobisty sposób na długo przed innymi. Relacja Maryi z Nim rozpoczęła się jeszcze w łonie jej matki, gdy Bóg ukształtował ją bez zmazy grzechu. W ten sposób przygotował ją na zaproszenie, które jej posłał, gdy była już dorosła. Poczęta bez grzechu, z ochotą podporządkowała własne plany woli Bożej. Co więcej, Maryja zjednoczyła swoją wolę z wolą Boga z miłości. Gdy wyraziła całkowitą zgodę podczas zwiastowania, Duch Święty okrył ją cieniem i poczęła Chrystusa.

Duch Święty działał poprzez Maryję przez całe jej życie i podporządkował jej życie świętości i kochającej służbie Bogu.

Maryja jest wzorem życia w Duchu.

Maryja jest wzorem wierności Chrystusowi i Jego Kościołowi.

Nazywa się ją pierwszym uczniem Jezusa. Była obecna, gdy zaczynało się życie Jezusa na ziemi, i była obecna, gdy się kończyło. W Betlejem z miłością przedstawiła Jezusa wszystkim, którzy przyszli złożyć Mu hołd (zob. Mt 2,9–11). Podczas lat ukrytego życia Jezusa, które tylko ona znała, była przy Nim obecna jako matka i nauczycielka. Pod koniec życia Chrystusa Duch umocnił Maryję i przygotował ją na krzyż. Nie tylko wytrzymała ogromny ból i cierpienie podczas ukrzyżowania, ale zgodziła się na ostatnią prośbę Jezusa (zob. J 19,26–27) i została duchową matką wszystkich uczniów. Wierność Maryi objawiła się także podczas narodzin nowego Kościoła w dniu zesłania Ducha Świętego.

Maryja dobrze przeżywała swoje powołanie i spełniała pobożne uczynki. Razem z mężem wychowywała syna zarówno w wierze żydowskiej, jak i w codziennym życiu poza świątynią. Przestrzegała prawa Mojżeszowego (Łk 2,39–40). Życie Maryi było życiem hojnej posługi. Widzimy, jak podczas nawiedzenia przejawia pełną miłości troskę wobec starszej od siebie Elżbiety (zob. Łk 1,39–50), jak okazuje wrażliwość wobec pary młodej na weselu w Kanie (zob. J 2,1–12). W czasie publicznej działalności Jezusa daje świadectwo, w jaki sposób należy pełnić wolę Bożą, i zaspokaja potrzeby wspólnoty aż do Zesłania Ducha.

Życie Maryi było życiem modlitwy. Pismo Święte podaje przykłady jej rozważań (zob. Łk 2,19.51) nad tajemnicami Boga. Te odniesienia pokazują, że dla Maryi życie wewnętrzne było priorytetem.

Maryja znała radość Ewangelii. Powiedziała:

Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy.

Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej.

Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia, gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny; a święte jest Jego imię (Łk 1,46–49).

W jaki sposób Duch Święty wzywa cię, abyś naśladowała prowadzone przez Ducha życie Matki Przenajświętszej? Zbliżając się do uroczystości Zesłania Ducha Świętego, zastanów się nad darem Ducha Świętego.

Pomyśl o tym, w jaki sposób doświadczyłaś obecności Ducha Świętego w swoim życiu. Jak mogłabyś opisać swoje z Nim spotkanie? Maryja nieustannie powierzała swoje życie Duchowi Świętemu. Co w tym było najłatwiejsze – co najtrudniejsze? W jaki sposób chciałabyś rozwijać swoją relację z Duchem Świętym?