Zmarł ks. Paul Aulagnier – współzałożyciel Bractwa św. Piusa X

Dom Generalny Bractwa św. Piusa X poinformował o odejściu do Pana ks. Paula Aulagniera i wezwał do modlitwy w intencji bliskiego współpracownika abp. Marcela Lefebvre'a i wieloletniego członka Bractwa, który ostatnie lata posługi spędził w Instytucie Dobrego Pasterza.

Postać ks. Aulagniera wspomina także francuski dystrykt Bractwa. „Profesor i zastępca dyrektora seminarium w Ecône, był przełożonym dystryktu francuskiego przez 18 lat i założył w naszym kraju szereg klasztorów, szkół i dzieł (takich magazyn Fideliter) które dzisiaj stanowią zasadniczą sieć naszego apostolatu” – czytamy.

Ks. Paul Aulagnier poznał abp. Lefebvre'a w czasie Soboru Watykańskiego II i dołączył do ruchu oporu wobec rewolucyjnych zmian, jakie zostały wprowadzone w Kościele. Uczestniczył w założeniu seminarium w Ecône, które przez lata po Soborze było jedynym seminarium przechowującym tradycję katolickiego kapłaństwa.

Był także założycielem Uniwersytetu św. Piusa X i autorem książek Tradycja bez trwogi i Bitwa o Mszę 1969-2005. W roku 1989 odprawił Mszę Świętą w klasycznym rycie na placu przed Luwrem. We Mszy – zorganizowanej w ramach kontr-obchodów dwusetnej rocznicy Rewolucji Francuskiej – wzięło udział 30 tys. wiernych.

W roku 2006 ks. Aulagnier opuścił Bractwo św. Piusa X, przechodząc do Instytutu Dobrego Pasterza, również wiernego Mszy Wszech Czasów, jednak mniej nieustępliwego w rozmowach z Watykanem na temat powrotu Kościoła do Tradycji. Choć oba zgromadzenia różniły się w kwestii warunków negocjacji z papieżami, to nigdy nie występowały przeciwko sobie, pozostając w przyjaznych stosunkach.

„Kocham Rzym, Kościół Rzymski, jedyną Oblubienicę Chrystusa. Kocham jego papieży. Kocham to «Wieczne Miasto». Kocham jego światłość. Kocham jego ryty, jego język, język łaciński, język kultu. Celebruję święty i prawdziwy obrządek mszy. Nie «przewodniczę» mu, jak to się dzisiaj mawia (…). Jakiż błąd jest w tym słowie – to protestantyzm”. – Paul Aulagnier