Szokujący raport. 330 tys. dzieci padło ofiarą nadużyć w Kościele we Francji

5 października podczas konferencji prasowej w Paryżu Niezależna Komisja ds. Nadużyć Seksualnych w Kościele (CIASE) ogłosiła szokujące wyniki raportu na temat przemocy seksualnej duchowieństwa i pracowników Kościoła wobec dzieci.

Wynika z niego, że 216 tys. dzieci padło ofiarą drapieżników z grona księży, zakonnik i zakonnic, natomiast jeżeli dodamy do tego przypadki z udziałem osób świeckich zaangażowanych w życie parafialne, to liczba wzrasta do 330 tys. Liczba oprawców szacowana jest na 2900-3200.

Przez lata Kościół negował rzeczywistość nadużyć

W 2500-stronicowym raporcie zgromadzono dane na temat zbrodni przeciwko dzieciom popełnianych w latach 1950-2020. „Kościół katolicki jest miejscem, w którym rozpowszechnienie przemocy seksualnej jest największe, poza kręgami rodzinnymi i towarzyskimi” – powiedział podczas konferencji przewodniczący komisji, Jean-Marc Sauvé.

- W obliczu tej plagi przez bardzo długi czas bezpośrednią reakcją Kościoła katolickiego była ochrona siebie jako instytucji i wykazał on całkowitą, a nawet okrutną, obojętność wobec tych, którzy doznali nadużyć – dodał.

Raport zatytułowany „Przemoc seksualna w Kościele katolickim: Francja 1950-2020” jest zwieńczeniem trzech lat pracy i przesłuchań ofiar przez niezależną, zewnętrzną komisję złożoną z osób świeckich, powołaną przez francuski episkopat wobec niemożności wewnętrznego rozwiązania problemu.

Większość drapieżników to homoseksualiści

Raport potwierdza tezę na temat homoseksualnych uwarunkowań tragedii nadużyć seksualnych w Kościele. Jak ustaliła komisja, „większość ofiar stanowili nieletni chłopcy ze wszystkich środowisk społecznych”.

„Dopiero od 2010 roku Kościół zaczął poważnie traktować ofiary, kiedy zaczął zgłaszać sprawy do wymiaru sprawiedliwości, nakładając sankcje kanoniczne i akceptując, że postępowanie z agresorami nie powinno już być sprawą wewnętrzną” – czytamy w raporcie. Jego autorzy wzywają do „szerokiego przeglądu prawa kanonicznego w sprawach karnych oraz w postępowaniu i karaniu przestępstw”, aby skuteczniej zwalczać przestępstwa seksualne.

„Przyszłość nie może być budowana na zaprzeczeniu lub pogrzebaniu tej twardej rzeczywistości; uznanie jej i odpowiedzialność są konieczne, aby pójść naprzód. Istotne jest, aby naprawdę zaoferować sprawiedliwość mężczyznom i kobietom, którzy cierpieli na ciele i duszy z powodu przemocy seksualnej w Kościele katolickim. W związku z tym należy zrobić wszystko, aby naprawić, na ile to możliwe, krzywdę, jaką im wyrządzono i pomóc im odbudować ich życie. I zlikwidować wylęgarnię nadużyć i bezkarność sprawców tych zbrodni. Taki krok naprzód nie może ominąć potrzeby pokornego uznania odpowiedzialności władz kościelnych za popełnione pod jego auspicjami błędy i zbrodnie. Będzie to wymagało obrania ścieżki skruchy – odpowiadającej skali zadanego cierpienia – której nie da się urzeczywistnić w ciągu kilku dni lub tygodni” – stanowi raport.

Wyniki raportu zostały przedstawione papieżowi.