Mało znane objawienie maryjne. Co wydarzyło się w Przyłękowie?
Miejscowość Przyłęków liczy około 380 mieszkańców zamieszkałych w 115 domostwach. To najmniejsza miejscowość gminy Świnna. Dlaczego więc Matka Boża wybrała sobie tak małą wioskę, by tam szerzony był Jej kult w Sanktuarium NMP Wspomożenia Wiernych?
Objawienia w Przyłękowie
2 lipca to uroczystość Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny. To właśnie tego dnia w 1886 roku Matka Boża objawiła się pasterzowi Wojciechowi Stefko. Miał on córkę Marysię, która była niewidoma. Ojciec modlił się o jej uzdrowienie, mimo że pozostali członkowie rodziny stracili już nadzieję.
2 lipca Wojciech, wyszedł pasać bydło. Doszedłszy na pastwisko, zmęczony usiadł i zasnął. We śnie ukazała mu się Maryja i poleciła wybudować kaplicę w zamian za uzdrowienie jego córki. Z racji, że wioska była mała, wieść o widzeniu Wojciecha Stefko rozeszła się szybko. Budowa kaplicy od początku napotykała jednak na trudności. Z jednej strony brak funduszy, z drugiej z kolei przeszkody ze strony ówczesnego proboszcza żywieckiego. Początkowo więc powstała jedynie maleńka kapliczka, w której Stefko umieścił wizerunek Matki Bożej Częstochowskiej oraz Jezusa Nazareńskiego.
Historia Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych
Pewnego dnia, w pobliżu kaplicy mieszkańcy Przyłękowa zobaczyli teren pokryty białym puchem, który wyglądał jak śnieg. Z racji, że był wtedy środek lata, odczytano w tym znak od Matki Bożej, że w miejscu białego puchu ma powstać sanktuarium ku Jej czci. Kiedy zaczęto budowę i wkopano pierwszy słup w ziemię, w jego miejscu wytrysnęło źródełko.
Marysia, córka Wojciecha Stefko została obmyta w tej wodzie i odzyskała wzrok. Woda ze źródełka przywróciła zdrowie także proboszczowi żywieckiemu. Umocnieni po tych wydarzeniach mieszkańcy oraz przybywający do Przyłękowa pielgrzymi nie szczędzili ofiar, które w całości przeznaczano na wzniesienie świątyni ku chwale Najświętszej Panienki.
Już 10 lat po objawieniu, w 1896 roku poświęcono kamień węgielny pod budowę sanktuarium. Prace trwały do 1902 roku. Po II wojnie światowej, w 1947 r. poświęcono dzwony, a dopiero w 1949 r. wybudowano zakrystię. W 1985 roku kościół stał się parafią pod wezwaniem Matki Bożej Wspomożenia Wiernych. Księża salezjanie, którzy sprawowali pieczę nad parafią rozwinęli w znaczny sposób kult Matki Boskiej i to oni ukierunkowali go ku czci Maryi Wspomożycielki Wiernych, która była patronką ich Zgromadzenia.
W centrum sanktuarium znajduje się figura Maryi Wspomożycielki Wiernych. Miejsce, w którym znajduje się sanktuarium miejscowa ludność określa mianem "Na Górce".