Święto Przemienienia Pańskiego. Co wydarzyło się na Górze Tabor?

"Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dokonać w Jerozolimie. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwóch mężów, stojących przy Nim.

Gdy oni odchodzili od Niego, Piotr rzekł do Jezusa: «Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, zjawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy weszli w obłok.

A z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn wybrany, Jego słuchajcie». W chwili, gdy odezwał się ten głos, Jezus znalazł się sam. A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie oznajmili o tym, co widzieli" (Łk 9, 28b-36).

Święto Przemienienia Pańskiego

Tak dzisiejsza Ewangelia opisuje wydarzenia na Górze Tabor. Przemienienie Pańskie nazywane jest też epifanią lub teofanią. Choć uczniowie widzieli Chrystusa, Mojżesza i Eliasza w obłoku, to jednak – jak wskazywał papież Benedykt XVI – wydarzenie to "ma przygotować uczniów i umocnić ich wiarę" przed tym, co miało nastąpić później. Chrystus ukazał uczniom, kim jest w swej naturze – Synem Bożym.

W Kościele Wschodnim Przemienienie Pańskie znane jest już od VI wieku. Tymczasem na Zachodzie w całym Kościele powszechnym wprowadził je papież Kalikst III jako podziękowanie Bogu za zwycięstwo chrześcijan nad Turkami pod Belgradem 6 sierpnia 1456 r. Lokalnie świętowano je już w VII wieku. Do Polski zaś dotarło w XI wieku.

Święto Przemieniania Pańskiego obchodzi nie tylko Kościół katolicki, ale też Kościół Prawosławny, Kościół Ewangelicko-Augsburski, Kościół Polskokatolicki, Kościół Katolicki Mariawitów, czy Kościół Anglikański.

Radość i nadzieja

Święto Przemienienia Pańskiego to dzień radości i nadziei dla wierzących. Pokazuje, że w każdej chwili Chrystus może przyjść i odmienić los człowieka. Co więcej, Chrystus przekazuje nam ważną prawdę – dzięki Zmartwychwstaniu każdy człowiek może zostać przemieniony i mieć udział w wiecznej chwale Boga Ojca.

Jednak oprócz obietnicy Chrystus zostawia nam także zadanie – nakaz. Ciągle, na nowo Go naśladować, dążyć do przemieny duchowej, która pozwoli nam się z Nim zjednoczyć.