"Królewski sen". 9 edycja muzem utraconego w noc muzeów, 18 i 19 maja

W tym roku zaprezentowane zostaną losy dzieł z kolekcji ostatniego króla Polski Stanisława Augusta Poniatowskiego. Te pieczołowicie wybierane i zamawiane w całej Europie przez samego króla jak i jego licznych wysłanników, zgodnie z planem przygotowanym przez najważniejszego królewskiego doradcę Marcello Bacciarellego dzieła, miały być jednym z narzędzi w dążeniu króla aby "uczynić kraj (…) rządnym, szczęśliwym i poważanym”. Symbolem królewskich marzeń o państwie idealnym, nowoczesnym i suwerennym miał stać się Pałac na Wyspie w Łazienkach Królewskich.

Historia sprawiła, że król nigdy nie ujrzał pełnej realizacji swego planu. W wyniku rozbiorów Polska utraciła niepodległość, a Łazienki stały się warszawską siedzibą kolejnych carów Rosji z dynastii Romanowów. Podczas Pierwszej Wojny Światowej całe wyposażenie królewskich rezydencji, zarówno Łazienek, ale też Zamku Królewskiego i Zamku na Wawelu zostało wywiezione do Rosji. Dopiero po odzyskaniu suwerenności i wygranej wojnie polsko-bolszewickiej, te bezcenne obiekty mogły powrócić na swoje miejsce. Radość z ponownie odzyskanej wolności nie trwała długo. Nikt wcześniej nie obszedł się tak brutalnie z Łazienkami jak uczynili to hitlerowscy okupanci. Królewska kolekcja została zagrabiona a sam pałac spalony.

Dzieła sztuki z królewskiej kolekcji były świadkami wszystkich tych wydarzeń i za ich pośrednictwem zostanie opowiedziana historia Łazienek. W filmie losy kolekcji, losy Łazienek i Polski opowiadają rzeźby Parku Łazienkowskiego: Zima, Wisła, Diana, Bug i inne.

- Film „Królewski Sen” rozpoczynamy od samej historii Łazienek Królewskich w Warszawie, pragnieniu Stanisława Augusta aby Każdy Polak miał dostęp do jego Republiki Marzeń. Dla króla, każdy obywatel zasługiwał na kontakt ze sztuką, pięknem i mądrością. To był czas radości i reform. Uchwalenie w 1791 roku Konstytucji 3 Maja…..a potem tragiczne losy wojenne zgromadzonych dzieł i ich częściowe odzyskanie i przywrócenie społeczeństwu, by Królewski Sen mógł się spełnić we współczesności -opowiada Anna Zimecka ze Stowarzyszenia SAR, pomysłodawczyni projektu Muzeum Utracone i vice prezes Fundacji Ad Artis.

Historię wojennych losów kolekcji Stanisława Augusta Poniatowskiego opowiadamy językiem ilustracji i nowoczesnymi środkami ekspresji, zrozumiałym dla wszystkich odbiorców, a uwielbianym szczególnie przez młodych ludzi. Do projektu zaangażowaliśmy znakomitych współczesnych młodych polskich twórców ilustracji, muzyki i animacji - dodaje A. Zimecka.

Muzeum Utracone to multimedialny, kulturalny, a zarazem edukacyjny projekt, który wspiera działania w popularyzowaniu wiedzy o utraconych dziełach w Polsce. Projekt „przywraca pamięć” i pozwala na mentalne odzyskanie utraconego dziedzictwa narodowego. W Muzeum Utraconym nie można odnaleźć eksponatów, można za to zobaczyć archiwalia i fotografie dzieł, które zostały zaginione głównie podczas II wojny światowej – a to ponad 75% dóbr kultury – i umieszczone częściowo w Katalogu Strat Wojennych Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Muzeum Utracone ma na celu przywracać pamięć, nadając nowe życie zaginionym lub utraconym rzeźbom, książkom, obrazom, muzyce, tradycjom etc. Jest również wirtualną instytucją kultury, której kolekcje dzieł odnaleźć można na stronie internetowej.

Projekt Muzeum Utracone powstał w 2009 roku w Ad Artis – Fundacji Sztuki SAR i od razu znalazł się na liście wieloletnich projektów Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Muzeum Utracone, w ciągu 8 lat od powstania, zyskało uznanie fachowców i specjalistów (UNESCO, dyrektorzy największych Muzeów Polsce, NIMOZ, Archiwa Państwowe, Biblioteka Narodowa itp.) ze względu na swoje walory edukacyjne. Film powstający wraz z każdą edycją projektu, prezentowany jest również na mniejszych pokazach odbywających się w całej Polsce – płyta z materiałami wysyłana jest łącznie w ponad 600 muzeów i służy do działań oświatowych przez cały rok, wzbogacając ofertę kulturalną tych instytucji. Z roku na rok wzrasta liczba odzyskanych przez Polskę, a utraconych podczas wojny dzieł – proporcjonalnie zwiększa się również liczba uczestników pokazów Muzeum Utraconego podczas corocznych Nocy Muzeów. Szacujemy, że od 2013 roku liczba osób, które widziały film Muzeum Utracone to ponad 1 100 000 uczestników, czyli około 330-360 tys. rocznie.

„Rozpowszechnianie wizerunku utraconego dzieła sztuki jest przecież pierwszym krokiem do jego odzyskania”.

Ciekawych, już teraz zapraszamy do wirtualnego muzeum www.muzeumutracone.pl Nie zapomnijcie znaleźć projektu również na Facebook'u www.facebook.com/muzeumutracone Na Instagramie www.instagram.com/muzeum_utracone