Prymas Polski: Promowanie szczepień to... naśladowanie Chrystusa?

Podczas czwartkowej uroczystości Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej homilię wygłosił abp Wojciech Polak. Prymas Polski mówił o pobożności maryjnej, o przygotowaniach do beatyfikacji prymasa Stefana Wyszyńskiego i matki Elżbiety Róży Czackiej i o świętości życia od poczęcia do naturalnej śmierci oraz o imigrantach.

„Przyczynianie się, aby większość się zaszczepiła” – aktem miłości

„Siostry i Bracia w Chrystusie Panu! Maryja jest naszą Matką i Kościół jest naszą Matką. Wpatrując się dziś w Jej naznaczone cierpieniem rysy, możemy odkryć najpiękniejsze i najbardziej czułe oblicze Kościoła” – mówił prymas Polak. „Przychodzimy więc do Ciebie, aby jako Kościół, uczyć się od Ciebie macierzyńskiej miłości, zawierzenia i zaufania Bogu, a także wypełniać to wciąż powtarzane nam wezwanie: zróbcie wszystko, cokolwiek [Jezus] wam powie. Papież Franciszek wskazuje, że «Kościół musi zachowywać się bowiem tak jak Jezus. Nie prowadzi teoretycznych lekcji o miłości i miłosierdziu. Nie upowszechnia w świecie jakiejś filozofii, jakiejś drogi mądrościowej (…) Oczywiście, chrześcijaństwo jest także i tym (…) Ale Matka – Kościół, tak jak Jezus, uczy przykładem, a słowa służą do wyjaśnienia znaczenia gestów»”.

Ta ewangeliczna lekcja stała się dla abp. Polaka punktem wyjścia do włączenia się w kampanię szczepień przeciw COVID-19, gdy w następnym zdaniu powiedział: „W tym duchu, za papieżem Franciszkiem Kościół powtarza dziś, że w obliczu trwającego wciąż zagrożenia epidemiologicznego «zaszczepienie się jest aktem miłości». I aktem miłości jest przyczynianie się do tego, aby większość ludzi się zaszczepiła”.

Obrona imigrantów i życia ludzkiego

Wobec kryzysu migracyjnego prymas Polak wezwał rząd do niepogłębiania podziałów w społeczeństwie i kierowania się „postawami gościnności, szacunku wobec przybyszów i dobra wspólnego wszystkich Polaków”.

- Żaden człowiek, niezależnie od wyznawanej religii, czy pochodzenia, nie może być nigdy instrumentem walki politycznej. Życie migranta, podobnie jak życie każdego innego człowieka jest święte i ma niezbywalną godność. Powtórzę. Każde ludzkie życie jest święte i od tej ewangelicznej prawdy nie ma żadnego wyjątku – święte jest życie nienarodzonego dziecka i święte jest życie starca doświadczonego chorobą – przekonywał prymas.