Zbigniew Ziobro chce wyższego zadośćuczynienia dla internowanego w stanie wojennym

Prokuratura Krajowa poinformowała, że zdaniem Prokuratora Generalnego zadośćuczynienie w kwocie 15 tys. złotych, które otrzymał działacz antykomunistyczny internowany i represjonowany w stanie wojennym, jest nieadekwatne do doznanych krzywd.

Mężczyzna był represjonowany i zastraszany

Skarga Zbigniewa Ziobry, dotyczy mężczyzny, który w latach 1980-81 był działaczem podziemia antykomunistycznego i wchodził w skład Komitetu Założycielskiego Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża, a po powstaniu NSZZ "Solidarność" był etatowym pracownikiem związkowej komisji zakładowej w Porcie Gdańskim. Mężczyzna organizował protesty, zajmował również drukowaniem materiałów.

Mężczyzna z uwagi na działalność antykomunistyczną spotkał się z represjami ze strony ówczesnych władz. Był zatrzymywany, poddawany rewizjom, dyscyplinarnie zwolniony z pracy oraz pozbawiony wolności od 30 grudnia 1981 r. do 24 lipca 1982 r.

Prokuratura Krajowa przekazuje, że „przez okres siedmiu miesięcy izolacji był zastraszany i nakłaniany do podpisania deklaracji lojalności, a także pozbawiony możliwości kontynuowania nauki".

Po 1989 roku mężczyzna domagał się 25 tys. złotych odszkodowania i zadośćuczynienia za wyrządzone krzywdy. Była to maksymalna kwota o jaką mógł ubiegać się poszkodowany. W styczniu 2009 roku Sąd Okręgowy w Świdnicy zasądził od Skarbu Państwa na jego rzecz kwotę 15 tys. zł.

W 2011 roku, zapadł wyrok Trybunału Konstytucyjnego, który uznał, że odszkodowanie do kwoty 25 tys. złotych jest niezgodne z konstytucją. Mężczyzna zawnioskował o wznowienie postępowania ws. zadośćuczynienia. W 2018 roku Sąd Apelacyjny we Wrocławiu oddalił jego wniosek.

Zdaniem Prokuratora Generalnego, sąd nie zastosował najwyższych standardów sprawiedliwości społecznej, a skarżone orzeczenie naruszyło godność wnioskodawcy.

Stan wojenny

W nocy z 12 na 13 grudnia 1981 roku władze PRL wprowadziły na terenie całego kraju stan wojenny.

Na ulice wyprowadzono wojsko, zmilitaryzowano zakłady pracy, zdelegalizowano NSZZ „Solidarność”, zamknięto niemal wszystkie tytuły prasowe.

Tragiczny bilans stanu wojennego to około stu ofiar śmiertelnych, tysiące internowanych i uwięzionych, zwolnionych z pracy, zmuszonych do emigracji i w inny sposób szykanowanych, miliony pozbawionych nadziei na wolność, lata kryzysu gospodarczego.