Biała księga pandemii koronawirusa

Tak zwana epidemia COVID-19 rozpoczęła się oficjalnie 17 listopada 2019 roku w mieście Wuhan, w prowincji Hubei, w środkowych Chinach, a 11 marca kolejnego roku została uznana przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) za „pandemię”. Od tej chwili, zarówno w przestrzeni publicznej, jak i prywatnej, prowadzona jest szeroka narracja dotycząca kryzysu zdrowotnego związanego z COVID-19. Przyjęta przez międzynarodowe instytucje zdrowia publicznego i rządy strategia postępowania z pandemią silnie podzieliła opinię publiczną. W skali międzynarodowej i krajowej politycy podjęli działania prawne i faktyczne w celu przeciwdziałania rozprzestrzenianiu się COVID-19. W ramach tej polityki podjęte zostały kontrowersyjne działania, które wzbudziły wyraźny sprzeciw wielu środowisk i organizacji, w tym medycznych.

Mocno oponowano przeciwko oddziałującym na zdrowie publiczne i ekonomię restrykcjom sanitarnym w obawie, że lekarstwo będzie gorsze od choroby. Zastrzeżenia dotyczyły również oficjalnej narracji zdominowanej przez negatywne emocje, tendencję do wyolbrzymiania zagrożenia, powszechną cenzurę przy braku prawdziwej debaty eksperckiej. W efekcie, z wirusa o stosunkowo niskiej śmiertelności, uczyniono jedno z największych zagrożeń cywilizacyjnych, przez co podjęte środki zaradcze były niewspółmiernie destrukcyjne.

Wychodząc naprzeciw cenzurze i wielu przekłamaniom na temat zarówno samego wirusa SARS-CoV-2, jak i polityki „antypandemicznej” Fundacja Ordo Medicus wydała „Białą księgę pandemii koronawirusa”. Pozycja ta jest absolutnie obowiązkowa zarówno dla przeciwników, jak i zwolenników polityki antycovidowej, ponieważ przedstawia fakty i dane naukowe ukrywane przed opinią publiczną w oparciu o setki recenzowanych artykułów naukowych. Jest to pierwsza taka praca w Polsce i prawdopodobnie na świecie, która w syntetyczny sposób omawia istotne dla zdrowia i życia zagadnienia.

„Biała księga” to praca zespołowa z udziałem lekarzy, naukowców i prawników. Autorzy wykonali tytaniczną pracę, której uwieńczeniem są 442 strony merytorycznej treści.

Praca obejmuje dwa główne obszary tematyczne: medyczno-naukowy i prawny. Pierwszy opisuje najbardziej istotne kwestie związane z wielkim kryzysem zdrowotno-polityczno-ekonomicznym i uwzględnia takie zagadnienia jak: diagnostyka COVID-19, lockdown, funkcjonowanie ochrony zdrowia w okresie pandemii, wiarygodność oficjalnych statystyk „z COVID” i „na COVID”, powszechny nakaz noszenia masek, zamykanie szkół w okresie pandemii, dezynfekcja, dystansowanie społeczne, pomiary temperatury, ograniczenia w podróżowaniu oraz szczepienia przeciw COVID-19. Autorami tej części są:

• dr n. med. Piotr Witczak, biolog medyczny o specjalności w dziedzinie immunologii, który pracował również jako starszy analityk w Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji

• lek. Paweł Basiukiewicz, specjalista chorób wewnętrznych, kardiolog, elektrokardiolog, kierownik oddziału COVID w okresie od października 2020 do czerwca 2021 roku

• dr med. Dorota Sienkiewicz, specjalista chorób dzieci i rehabilitacji medycznej

• dr n. ekon. Paweł Sobolewski, statystyk zajmujący się analizą danych medycznych.

Drugą część pracy stanowi obszerna analiza prawna na temat skutków prawnych działań podjętych przez państwowe, prywatne osoby prawne oraz jednostki organizacyjne w celu zapobiegania COVID-19. Autorem tej części jest r.pr. Katarzyna Tarnawa – Gwóźdź specjalizująca się w prawie cywilnym i gospodarczym. Część ta stanowi nie tylko analizę działań instytucji publicznych i ochrony zdrowia, ale de facto może posłużyć jako poradnik na temat możliwości dochodzenia swoich praw przez osoby pokrzywdzone w okresie pandemii.

Zawarta w książce analiza prawna pokazuje bardzo klarownie dwa działające w pandemii mechanizmy. Pierwszy polega na działaniach władzy ustawodawczej, która wprowadzała przepisy prawa niezgodne z aktami wyższego rzędu (ustaw oraz konstytucji) łamiąc przy tym konstytucyjną zasadę proporcjonalności (sic!). Drugi mechanizm opiera się na bezprawnych działaniach placówek, jednostek, organów, funkcjonariuszy służb mundurowych, itd., które pod pozorem walki z pandemią dopuszczały się łamania prawa (np. odmowa udzielania świadczeń zdrowotnych osobom niezaszczepionym, odmowa dostępu do pacjenta, nakładanie mandatów i grzywien przez służby mundurowe oraz pracowników Sanepidu).

Autorka analizy prawnej analizuje poszczególne kategorie naruszeń oraz obszernie wskazuje przepisy stanowiące podstawę odpowiedzialności ww. podmiotów oraz podstawy dochodzenia roszczeń przez osoby, których prawa zostały naruszone. Wskazuje m.in. na bezprawność mechanizmów odmowy świadczeń zdrowotnych ze względu na brak szczepienia przeciw COVID-19 czy też ze względu na brak poddania się testom na obecność koronawirusa. Ponadto obnaża bezprawność takich działań jak odmowa dostępu bliskich do pacjenta, przymuszanie do szczepień przeciw COVID-19 i wiele innych, które nie miały podstaw prawnych lub rażąco naruszały prawo.

Wniosek z analizy prawnej jest jednoznaczny: większość podjętych w trakcie pandemii restrykcji sanitarnych w sposób istotny naruszała prawa konstytucyjne, zasadę demokratycznego państwa prawa, prawa i wolności obywatelskie oraz prawa człowieka.

„Biała księga” to coś więcej niż kolejna książka wydana przez Fundację Ordo Medicus. Jak wspomniano, dzieło to opiera się na ogromnej ilości recenzowanych i opublikowanych artykułów naukowych, w tym badań których wyniki i wnioski dla wielu czytelników będą zaskakujące, a nawet porażające. Z księgi wyłania się bowiem przerażający obraz kryzysu zdrowotnego, w którym straty poniesione w wyniku strategii przeciwdziałania COVID-19 okazały się zupełnie niewspółmierne do zagrożenia. Z „Białej księgi pandemii koronawirusa” dowiadujemy się między innymi, że:

• „Polityka masowego przesiewowego testowania populacji na „COVID-19” była niezasadna, a ponadto spowodowała negatywne skutki zdrowotne i ekonomiczne, które przewyższają jakiekolwiek korzyści. Duża liczba przypadków i zgonów covidowych w okresie „pandemii COVID-19” w Polsce była głównie skutkiem masowej, przesiewowej i wadliwej diagnostyki, ograniczonego oraz opóźnionego dostępu do opieki medycznej, braku promocji postaw prozdrowotnych i właściwego leczenia objawów „covid” lub chorób współistniejących oraz masowej histerii”.

• „Prawdopodobnie lockdown zostanie uznany za jedną z największych porażek polityki czasu pokoju we współczesnej historii. W literaturze naukowej jest obecnie kilkaset publikacji podważających zasadność przymusowych interwencji w ramach strategii antycovidowej, w tym lockdownu”.

• „Biorąc pod uwagę (1) niską podatność dzieci na COVID-19, (2) niskie ryzyko transmisji SARS-CoV-2 w placówkach edukacyjnych, (3) wątpliwą skuteczność zamykania szkół w hamowaniu transmisji koronawirusa i wpływ na umieralność przypisywaną do COVID-19, (4) krótko- i długookresowe skutki uboczne zamykania szkół dla dzieci, rodziców i gospodarki, polityka zamykania lub ograniczania dostępu do placówek edukacyjnych w dobie „pandemii COVID-19” przynosi znacznie więcej strat niż potencjalnych korzyści”.

• „Zamykanie międzynarodowych granic lądowych lub wymaganie negatywnego wyniku testu RT-PCR w przypadku wjazdu do krajów, w których SARS-CoV-2 jest już szeroko rozpowszechniony (…) oraz rutynowe kwarantanny nie mają uzasadnienia zarówno z perspektywy epidemiologicznej (brak lub niewielka skuteczność), jak i z punktu widzenia praw człowieka. Potencjalne skutki medyczne, ekonomiczne i psychospołeczne takich restrykcji, a także ich niepewna skuteczność wydają się niewspółmierne do zagrożenia epidemiologicznego ze względu na niskie ryzyko ciężkiego przebiegu COVID-19”.

• „Masowe stosowanie masek (1) generuje istotne straty zdrowotne przy braku lub niewielkiej skuteczności, (2) nie jest efektywne kosztowo, (3) rodzi szereg wątpliwości etycznych i prawnych, (4) stanowi istotne zagrożenie ekologiczne, (5) jest nieuzasadnione wobec skali zagrożenia epidemiologicznego związanego z koronawirusem”.

• „Biorąc jednak pod uwagę aktualną wiedzę na temat szczepień przeciw COVID-19, w tym (…) liczne doniesienia podważające przewagę korzyści nad ryzykiem, szczepienia przeciw COVID-19 powinny być wstrzymane do czasu wnikliwej, niezależnej i interdyscyplinarnej analizy eksperckiej podanych w niniejszym opracowaniu informacji i źródeł oraz ponownej oceny korzyści i ryzyka związanego z przyjmowaniem tych preparatów”.

„Biała księga pandemii koronawirusa” to nie tylko książka, ale wielki ogólnopolski projekt. Fundacja Ordo Medicus wysłała za potwierdzeniem odbioru ponad 6000 egzemplarzy wraz z odpowiednim listem przewodnim do instytucji i podmiotów publicznych (w tym organów ścigania, sądów, sanepidów, organów jednostek samorządu terytorialnego) mających wpływ na zdrowie publiczne, z tym zastrzeżeniem, że od momentu doręczenia Białej Księgi wszelkie podejmowane przez te podmioty działania mają charakter umyślny, a w konsekwencji powyższego dochodzenie roszczeń będzie odbywać się przy wyłączonej nieumyślności w rozumieniu prawa karnego i cywilnego. Opracowanie zostało również wysłane do dziennikarzy, mediów, izb lekarskich i naczelnych ekspertów (aktywnych medialnie w tematyce związanej z COVID-19) i wielu innych podmiotów. Prawdopodobnie projekt jest ewenementem w skali światowej. Sądzimy, że w żadnym innym kraju dotychczas nie przeprowadzono tak szeroko zakrojonej akcji informacyjnej o charakterze formalnym. Jest to również swoista próba obejścia antydemokratycznej i wszechobecnej w trakcie pandemii cenzury środowisk medycznych i naukowych ostrzegających przed zagrożeniami związanymi z przyjętą strategią antycovidową.

Za niecodzienną okoliczność należy uznać fakt, że księga jest dostępna również w formie bezpłatnego ebooka (jest także możliwość nabycia jej odpłatnie w formie papierowej po obniżonej cenie). To potwierdza, że dla autorów nadrzędnym celem projektu jest dobro wspólne poprzez zapewnienie opinii publicznej bezpłatnego dostępu do informacji, które były dotychczas skutecznie pomijane przez media głównego nurtu.

Materiałem uzupełniającym do „Białej księgi pandemii koronawirusa” jest pendrivie zawierający ok. 15 godzin wypowiedzi światowej sławy lekarzy i naukowców, którego zawartość można pobrać bezpłatnie (analogicznie jak ebook) na stronie Fundacji Ordo Medicus lub zakupić razem z książką.

„Biała Księga” została zaprezentowana przez autorów na Konferencji w Warszawie w dniu 2 września 2022 roku i odbiła się szerokim echem w środowiskach wolnościowych. Autorzy Księgi udzielili szeregu wywiadów – ale tylko w tzw. mediach niezależnych (m.in. wRrealu24, Rebel24, NTV, Monika Cichocka i Andy Choinsky). Media mainstreamowe, mimo wysłanych zaproszeń, nie pojawiły się na konferencji i póki co, wydaje się, że omijają szerokim łukiem jakąkolwiek wzmiankę na temat tego projektu. Autorzy apelują o pomoc zarówno w szerokiej dystrybucji „Białej Księgi”, jak i przekazywaniu informacji o tym, że została wysłana do wielu podmiotów publicznych za potwierdzeniem odbioru. Wierzą, że obywatelska świadomość faktów i danych naukowych zawartych w tym opracowaniu pozwoli na uniknięcie podobnych, katastrofalnych błędów w przyszłości. Liczą również, iż zwiększenie świadomości Polaków o przysługujących im prawach i wolnościach obywatelskich w sposób skuteczny pozwoli im bronić się przed skutkami polityki realizowanej od marca 2020 roku oraz ochroni przed podobnymi zagrożeniami w przyszłości.

Co ciekawe, w mediach społecznościowych pojawiły się głosy sprzeciwu i oburzenia wobec treści „Białej Księgi” ze strony niektórych czołowych ekspertów. Na przykład autorzy zostali pomówieni o oszustwo i nazwani „hochsztaplerami” przez prof. Krzysztofa Pyrcia, który określił „Białą księgę” mianem „bełkotu” nie wskazując jednocześnie, co konkretnie w opracowaniu jest niezgodne z prawdą. Niestety, poza personalnymi atakami i inwektywami, zabrakło argumentacji merytorycznej i dyskusji, mimo że autorzy podczas konferencji do takiej dyskusji gorąco namawiali i zapraszali.

Czas i historia ocenią skutki pojawienia się w przestrzeni publicznej „Białej księgi pandemii koronawirusa”. Miejmy nadzieję, że ten wyjątkowy projekt przyczyni się do prawdziwej debaty z udziałem przeciwników i zwolenników, a to z pewnością będzie z korzyścią dla zdrowia publicznego i nauki, ponieważ jak mawiał Tadeusz Kotarbiński: „Nauka polega na podważaniu wszystkiego, co można podważyć, bo tylko dzięki temu można wykryć to, czego podważyć się nie da”.

r. pr. Katarzyna Tarnawa-Gwóźdź

r. pr. Joanna Botiuk

dr n. med. Piotr Witczak