21 listopada. Ofiarowanie Najświętszej Maryi Panny

Ofiarowanie na służbę Bogu to dawny żydowski zwyczaj religijny. Poświęcano małe dzieci – do piątego roku życia – ale też niekiedy te jeszcze nienarodzone. Rodzice zabierali swoje dziecko do świątyni w Jerozolimie i oddawali kapłanowi, który ofiarowywał je Panu. Ten żydowski zwyczaj w pewien sposób przypominał dzisiejszy chrzest w Kościele katolickim. Do tego sakramentu także to rodzice przynoszą swoje małe dziecko i włączają je do wspólnoty Kościoła.

Maryja na służbie w świątyni

Czasem zdarzało się również, że dziecko było oddawane do świątyni "na wychowanie". Co to oznacza? Dziecko, które zostało przyprowadzone przez rodziców do świątyni i ofiarowane Bogu na służbę zostawało w tej świątyni dłużej. Tu uczyło się służby dla sanktuarium, wykonywania szat liturgicznych i asystowania podczas nabożeństw. Tak było również w przypadku Matki Jezusa, Maryi. Dlaczego?

Święta Anna przez wiele lat pozostawała bezdzietna, jednak nie traciła wiary i nadziei, prosząc nieustannie Boga o potomstwo. Podczas modlitwy złożyła Bogu obietnicę, że zostanie matką, odda swe dziecko na służbę Panu w świątyni. Słowa dotrzymała, ponieważ gdy po wielu latach urodziła Marię, ofiarowała ją zgodnie z obietnicą.

Najprawdopodobniej stało się to, gdy Maryja miała trzy lata. Św. Joachim i św. Anna poszli do świątyni i oddali córkę kapłanowi Zachariaszowi (który w przyszłości zostanie ojcem św. Jana Chrzciciela). Z apokryfów można dowiedzieć się, że Maryja miała pozostać w świątyni przez następne 12 lat.

Dlaczego Ofiarowanie Maryi znajduje się w kanonie świąt?

Warto zwrócić uwagę, że pisma apokryficzne nie należą do kanonu Pisma Świętego. Jednak to z nich dowiadujemy się m.in. kim byli rodzice Maryi i dlaczego zdecydowali się oddać Maryję na wychowanie do świątyni. W Protoewangelii św. Jakuba czytamy, że stało się tak z powodu podeszłego wieku świętych Joachima i Anny. Podobne opisy można znaleźć jeszcze w dwóch innych apokryfach: w Księdze Narodzin Błogosławionej Maryi i Dziecięctwa Zbawiciela oraz Ewangelii Narodzenia Maryi.

Początkowo święto Ofiarowania Maryi w świątyni obchodzono jedynie w Jerozolimie. Pierwsze obchody datuje się na VI wiek, kiedy w Jerozolimie poświęcono kościół pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny. Dopiero w XVI wieku papież Sykstus V rozszerzył święto Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny na cały Kościół. Choć Pismo Święte nie podaje szczegółów dotyczących ofiarowania Maryi to jednak wydaje się, że Kościół przyjął to święto jako paralelne obok Ofiarowania Jezusa w świątyni. Podobnie jak obchodzimy Poczęcie Jezusa i Poczęcie Maryi, Narodzenie Jezusa i Narodzenie Maryi, czy Wniebowstąpienie Jezusa i Wniebowzięcie Maryi.