Jan Hlebowicz: Na pewnym etapie twoje drogi z Ruchem Młodej Polski znacznie się rozeszły...
Piotr Semka: W pewnym momencie Aleksander Hall ogłosił, że organizacja zawiesza swoją autonomiczną działalność i przekazuje wszystkie siły Solidarności. A po ujawnieniu się Olka w 1984 roku nasze drogi zaczęły rzeczywiście się rozchodzić. Lider RMP reprezentował całkiem inne podejście do aktywizmu politycznego. Przekonywał, że demonstracje nie mają większego sensu i należy bardziej skupić się na pracy formacyjnej. Mimo że nie zgadzałem się z taką postawą, wciąż utrzymywałem bliskie kontakty z przedstawicielami tak zwanej Gwardii Młodych RMP, do której należeli między innymi Jarosław Sellin czy Adam Pawłowicz. Jednocześnie oddalałem się ideowo od Jarka Kurskiego, który sam zaczął separować się stopniowo od RMP. W drugiej połowie lat 80. kwartalnik „Polityka Polska” RMP wchodził w nudne rozważania. Czułem, że to środowisko już nie zabłyśnie ani w aspekcie opozycyjnym, ani politycznym. Z pistoletów organizujących antykomunistyczne demonstracje jeszcze przed Sierpniem ’80 RMP-owcy stali się nudziarzami, których działalność ograniczała się do niekończących się dyskusji oraz rozważań, z których niestety wiele nie wynikało.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.