Jak wynika z globalnych badań przeprowadzonych przez organizacje pozarządowe Open Doors oraz The Center for Studies on New Religion, chrześcijanie są najbardziej prześladowaną grupą na świecie. Morderstwa, grabieże, napaści, gwałty i wypędzenia z miejsc zamieszkania to niestety nieodłączny element życia wyznawców Chrystusa zamieszkujących kraje muzułmańskie. W wielu państwach Bliskiego Wschodu oraz Afryki Północnej chrześcijanom zabrania się wszelkich form kultu. W ostatnich latach, szczególnym problemem dla wyznawców Chrystusa jest działalność tzw. Państwa Islamskiego, którego bojownicy w znaczący sposób przyczyniają się do zmniejszenia wspólnoty chrześcijańskiej.
Warto dodać, że wg badań Open Doors, chrześcijanie są prześladowani w ponad połowie (102) państw świata, a najbardziej zagrożeni przemocą są ci zamieszkujący Koreę Północną, Somalię, Afganistan, Pakistan, a także Sudan, Syrię i Irak. Statystyki wskazują, że tylko w 2016 roku z powodu wyznawanej wiary zamordowano 7 tys. chrześcijan. W porównaniu do identycznych badań przeprowadzonych w 2015 roku, liczba ofiar wzrosła o blisko 3 tys. W wyniku wojny prowadzonej na terenie Syrii, od 2011 roku zmuszonych do ucieczki było blisko 700 tys. chrześcijan. Ci, którzy uniknęli śmierci i nie wydostali się terenów kontrolowanych przez ISIS, wielokrotnie byli zmuszani do przejścia na islam. Innym przykładem jest Irak, który swego czasu stał się symbolem prześladowań na Bliskim Wschodzie. W 2003 roku, populacja wyznawców Chrystusa szacowana była na 1 mln osób. W 2013 roku, chrześcijan było już tylko około 500 tys. Dziś specjaliści uważają, że jest ich zaledwie 250-300 tys.
Raport Ordo Iuris pt. „Prześladowanie chrześcijan. Czas powstrzymać to ludobójstwo” wskazuje na złożoność sytuacji i różne uwarunkowania prześladowań. Najczęściej jednak ich przyczyną jest islamski fundamentalizm, a także wewnętrzna polityka, plemienne antagonizmy oraz działalność zorganizowanych struktur korupcyjnych, które pozwalają na bezkarność prześladowców. Karina Walinowicz z Instytutu Ordo Iuris, będąca zarazem współautorką raportu tłumaczy, że ataki na chrześcijan wypełniają znajomiona ludobójstwa. „Raport zawiera przede wszystkim opis dramatycznej sytuacji chrześcijan i innych mniejszości religijnych na terytorium Syrii i Iraku, postawienie jasnej tezy, że czyny popełniane przez wojowników ISIS wypełniają znamiona najcięższej formy zbrodni, zbrodni przeciwko ludzkości i zbrodni ludobójstwa oraz prawne propozycje ścigania ich sprawców na terenie Unii Europejskiej” – mówi Walinowicz.
Ordo Iuris w swoim raporcie podkreśla, że w agendzie międzynarodowej, kwestia prześladowań chrześcijan została przesunięta na dalszy plan, a przywódcy polityczni starają się unikać jednoznacznych wypowiedzi. Co więcej, zdaniem Ordo Iuris w oficjalnych stanowiskach poświęconych sprawie zbrodni popełnianych na chrześcijanach, używa się „enigmatycznego języka rozmywającego granice między ofiarami i sprawcami”, a międzynarodowe instytucje nie podejmują żadnych realnych kroków w obronie łamanych praw człowieka.
Autorzy w swej obszernej pracy, w oparciu o obszerną bazę źródłową, przedstawiają swoje propozycje, które pozwolą na skuteczne ściganie przestępców dopuszczających się zbrodni i prześladowań na wyznawcach Chrystusa. „Raport o prześladowaniu chrześcijan jest próbą znalezienia prawnego rozwiązania problemu związanego z koniecznością ścigania wojowników Państwa Islamskiego za zbrodnie ludobójstwa na mniejszościach religijnych w Iraku i Syrii, głównie chrześcijan. W raporcie proponujemy m.in. rozważenie zaangażowania Międzynarodowego Trybunału Karnego czy też zaaktywizowania Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych i stworzenia trybunału ad hoc, jak miało to miejsce w przypadku np. Rwandy” – mówi w rozmowie z DoRzeczy.pl Karina Walinowicz. Autorzy raportu rekomendują uznanie terroryzmu islamskiego i prześladowań chrześcijan za zagrożenie dla międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa. Dzięki temu rozwiązaniu, możliwe będzie ustanowienie wspomnianego wyżej trybunału ad hoc, którego jurysdykcja sięgałaby do wszystkich państw ONZ i miałaby pierwszeństwo przed właściwością sądów krajowych.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.