Do najbardziej utytułowanych klubów w historii NHL są zaliczane m.in.: Montreal Canadiens, Detroit Red Wings, Boston Bruins, Edmonton Oilers, New York Islanders, Toronto Maple Leafs. Za najlepszych zawodników w historii rozgrywek są uznawani m.in.: W. Gretzky, G. Howe, B. Hull, G. Lefleur, M. Lemmieux, E. Lindros, M. Messier, B. Orr, E. Shore.
Początki
Po wielu konsultacjach w kanadyjskiej Narodowej Federacji Hokeja pomiędzy właścicielem Toronto Blueshirts a właścicielami zespołów: Montreal Canadiens, Montreal Wanderers, Ottawa Senators i Quebec Bulldogs, przedstawiciele tych klubów zebrali się 26 listopada 1917 w Hotelu Windsor w Montrealu, gdzie debatowali nad przyszłością National Hockey Association.
Dyskusja była motywowana zarzutami wobec właściciela Toronto Blueshirts, który był wpływową postacią w National Hockey Association, a którego oskarżano o korupcję i faworyzowanie jego zespołu przez ligę NHA.
Owocem wspomnianych narad było stworzenie w 1917 roku National Hockey League. W pierwszym sezonie w rozgrywkach wzięły udział tylko cztery zespoły: Montreal Canadiens, Toronto Arenas, Ottawa Senators oraz Montreal Wanderers.
Puchar Stanleya
Zawodnicy NHL rywalizują o puchar Stanleya. Inicjatorem nagradzania najlepszej drużyny ligi był Lord Preston, Frederick Arthur Stanley, który zafascynował się wraz z żoną hokejem na lodzie po przybyciu z rodzinnej Anglii do Kanady, gdzie czekały go, powierzone mu przez Królową Wiktorię, obowiązki gubernatora generalnego swojej nowej ojczyzny. Urząd ten piastował przez 5 lat (1888-1893), ale zdążył na trwałe zmienić obraz hokeja na lodzie. Jego imieniem nazwane zostało główne klubowe trofeum na świecie, najbardziej prestiżowy puchar, o który walczą zawodowi gracze.
W 1892 roku ufundował puchar o który do 1909 roku walczyli amatorzy, a później nastała era graczy mających status zawodowców, którzy rywalizowali o to trofeum. Sam pomysłodawca i fundator nigdy nie obejrzał żadnego spotkania, w którym drużyny walczyły o wykreowaną przez niego nagrodę. Jednym z celów Stanleya było to, aby każda z drużyn, które zdobędą trofeum będzie mogła swoim własnym wysiłkiem i kosztem wygrawerować na nim napis upamiętniający jej sukces. Przyjęła się zasada, że wpisywano nazwę drużyny, a obok rok zdobycia przez nią pucharu.
Ponieważ w pierwotnym trofeum było mało miejsca już w 1902 roku zaczęto widzieć problem. Pomysłowość kolejnych zdobywców trofeum poszła w tą stronę, żeby wykorzystać samą powierzchnię misy. Montreal Wanderers w 1907 roku jako pierwsi wygrawerowali wewnętrzną cześć misy. Mało tego, jako pierwsi wpisali obok nazwy swojego klubu, również wszystkich 20 członków mistrzowskiej ekipy.
Polacy w walce o puchar
W dziejach NHL grało trzech zawodników legitymujących się polskim obywatelstwem: Peter Sidorkiewicz (1987-1994), Mariusz Czerkawski (1993-2006), Krzysztof Oliwa (1996-2006). Peter Sidorkiewicz jako pierwszy wystąpił w NHL All-Star Game w 1993 roku. Najwięcej meczów rozegrał Mariusz Czerkawski (745), strzelił w nich 215 bramek i zaliczył 220 asyst oraz wystąpił w NHL All-Star Game w 2000 roku. Krzysztof Oliwa w całej swojej karierze w NHL rozegrał 410 meczów i przesiedział aż 1447 minut na ławce kar oraz jako pierwszy i jedyny Polak zdobył Puchar Stanleya w 2000 roku.
Czytaj też:
Chile 1962. Trzęsienie ziemi przed mundialem
Czytaj też:
Luis Enrique. Selekcjoner mistrzów świata?