Nick Cave pisał ją kilka lat w zachodnioberlińskich loftach, jeszcze w latach 80. – dekadę po tym, jak w oblężonym mieście artystycznych inspiracji szukał David Bowie. Gdy ukazała się w 1989 r., krytyka przyrównywała prozatorski debiut znanego pieśniarza do pisania Faulknera czy Flannery O’Connor.
Pewnie można by dołożyć Cormaca McCarthy’ego. Bohater Cave’a mógłby zrodzić się na kartach dowolnego z powyższych autorów: niemy chłopak uważany przez otoczenie za półgłówka, popychadło żyjące na marginesie surowej, zamkniętej, bardzo religijnej społeczności. Jako że nie może się ze światem komunikować, trudno mu przeciw poniżeniom protestować, ale prawda jest jeszcze okrutniejsza – Euchrid jest w istocie bystry, spostrzegawczy, inteligentny, a w dodatku Bóg przemawia do niego bezpośrednio, zsyłając przedziwne wizje.
Zostań współwłaścicielem Do Rzeczy S.A.
Wolność słowa ma wartość – także giełdową!
Czas na inwestycję mija 31 maja – kup akcje już dziś.
Szczegóły:
platforma.dminc.pl
Ten i wiele innych artykułów możecie Państwo przeczytać już teraz.
Zapraszamy do wypróbowania DO RZECZY+ w promocji lub do skorzystania z ofert specjalnych z prezentami
Otrzymacie Państwo: wydania tygodnika „Do Rzeczy”, miesięcznika „Historia Do Rzeczy”, dodatkowe artykuły i programy naszych publicystów: Pawła Lisickiego, Rafała A. Ziemkiewicza, Wojciecha Cejrowskiego.
Czytając wspieracie Państwo naszą pracę. Dziękujemy!
Dostęp aktywowany? Zaloguj się
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.