Nie wiem, co bardziej podziwiać: fantazję i inwencję autorki czy jej swobodę w poruszaniu się po archiwach historycznych i wydobywaniu z nich tego, co najważniejsze, najciekawsze i najbardziej polskie. Elżbieta Cherezińska swój „Turniej cieni” rozgrywa w ciągu XIX-wiecznego ćwierćwiecza: w Kandaharze i Pendżabie, Londynie i Paryżu, Rzymie i Bernie, Sankt Petersburgu i Kijowie, guberni podolskiej i tobolskiej.
Powieść rozpoczyna się w 1831 r. bitwą pod Olszynką Grochowską. Poznajemy walczących ramię w ramię z Moskalami dwóch z trzech protagoni- stów „Turnieju cieni” hrabiego Adama Gurowskiego (który za Olszynkę właśnie dostanie Virtuti Militari) i Rufina Józefata Piotrowskiego, kaprala ukrywającego się pod habitem. Później pierwszy z nich okaże się renegatem, drugi bohaterem. Trzecim protagonistą będzie Jan Prosper Witkiewicz, stryj ojca Witkacego. Jego pierwszy raz zobaczymy w dalekim Orsku, dokąd dotarł w kajdanach. Na razie jednak trwa powstanie. (…)
