Rzecz jasna, zostawiając na boku sytuację idealną, to znaczy taką, w której politycy – zwłaszcza z tych poważnych partii, które mają realne szanse na objęcie w państwie władzy – składają w kampanii przedwyborczej wyłącznie obietnice głęboko przemyślane i zbilansowane w ramach budżetu państwa, nie pozwalając sobie – jak u nas Platforma, PiS, Trzecia Droga (czyli PSL i Polska 2050), Lewica, a czasami nawet Konfederacja – na szafowanie tanim politycznie, lecz drogim do sfinansowania dla podatników populizmem.
A wracając do zasadniczego wątku – tego z początku felietonu – to ja oczywiście, i to zdecydowanie, opowiadam się za drugą opcją – za drugim rozwiązaniem, ale doskonale zdaję sobie sprawę z tego, że jestem w tej (i nie tylko w tej) sprawie w zatrważająco maleńkiej mniejszości.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.