Zacznijmy od pewnego paradoksu, który od dłuższego czasu drażni moje szare komórki.
W dyskusji na temat równouprawnienia kobiet feministki zazwyczaj używają jednego bardzo „ciężkiego” argumentu, z którym trudno polemizować: otóż kobiety niczym się od mężczyzn nie różnią. Dlaczego więc nie mielibyśmy wprowadzić parytetów z prawdziwego zdarzenia na przykład w polityce? Dlaczego wciąż ludzie się dziwią, kiedy słyszą słowo „socjolożka” czy „biolożka”? Albo gdy oglądają w telewizji ekspertkę tłumaczącą zawirowania na światowym rynku ropy naftowej? Albo spotykają kobietę za kierownicą taksówki?
Kiedy jednak debata zahacza o równouprawnienie w biznesie, następuje gwałtowny, niespodziewany zwrot. Dlaczego powinniśmy się zgodzić na parytety w radach nadzorczych spółek czy w zarządach? Dlatego mianowicie, że kobiety... różnią się od mężczyzn! (...)