Ogromny wysiłek wkładany przez władzę w perswadowanie Polakom, że nagrane na kelnerskich taśmach rozmowy prominentów nie zawierają tego, co zawierają, niczego nie daje. Przeciwnie – medialna propaganda usiłująca zaprzeczyć znaczeniu nagrań, unieważnić je, a w najgorszym razie pomniejszyć, tylko pogłębia wrażenie totalnego zakłamania państwa ufundowanego przy Okrągłym Stole przez porozumienie elit „z obu stron historycznego podziału”.
Podkreślana przez władzę i jej propagandystów „bezprawność” podsłuchów ma znaczenie dla prawników, zmuszonych respektować reformę procedur karnych, przyjętą zresztą, jak się zdaje, właśnie po to, by maksymalnie utrudnić wyjaśnienie i rozliczenie nadużyć wieloletnich rządów PO-PSL. Przeciętny obywatel za ważniejsze od tego, czy ktoś miał prawo podsłuchiwać, uznaje jednak to, co podsłuchał. I nie ma wątpliwości, kiedy politycy pokazują prawdziwą twarz – wtedy, gdy mówią do kamer i mikrofonów czy kiedy dopinają swoje „deale” i wymieniają uwagi o stanie powierzonych instytucji w ścisłym gronie, przy kielichu, przekonani, że nikt ich nie słyszy. (…)