W gestii polskiego ministra Spraw Zagranicznych pozostaje zatem decyzja, czy druga przesłanka dla przyznania azylu w Polsce jest spełniona, a mianowicie czy udzielenie azylu obywatelce Norwegii z córką leży w interesie Rzeczypospolitej. Z dokumentacji sprawy ujawnionej na końcu maja wynika jednak, że zdaniem urzędników MSZ interesy gospodarcze i strategiczne Polski mogłyby ucierpieć skutkiem pogorszenia stosunków z Norwegią, które miałyby wynikać z decyzji o udzieleniu azylu pani Silje Garmo.
W środę odbyła się w Sejmie debata publiczna zorganizowana z inicjatywy posła Roberta Winnickiego – prezesa Ruchu Narodowego. Na spotkaniu tym była obecna Norweżka Silje Garmo i byli obecni także posłowie PiS Piotr Uściński i Paweł Lisiecki, którzy od początku wspierają jej starania o azyl. Ministerstwo Spraw Zagranicznych przesłało na spotkanie 4-osobową delegację na czele z wiceministrem spraw zagranicznych Piotrem Wawrzykiem, podsekretarzem stanu ds. parlamentarnych, prawnych, traktatowych, Narodów Zjednoczonych i praw człowieka.
Poseł Winnicki argumentował, iż ryzyko wpływu pozytywnej decyzji ministra Jacka Czaputowicza na relacje z Norwegią jest wątpliwe, gdyż utrzymywanie dobrych stosunków i współpracy gospodarczej i energetycznej leży tak samo w interesie Norwegii jak i Polski. Lider Ruchu Narodowego podważył także sposób pojmowania ważnego interesu Rzeczypospolitej, który wynika z aktów sprawy o udzielenie azylu Norweżce Silje Garmo. Argumentował, iż obrona narodowych interesów nie może ograniczyć się do sfery gospodarczej, energetycznej i strategicznej w sytuacji, gdy w Europie zagrożony jest tradycyjny, łaciński model kulturowy i porządek prawny, a Polska jest poddana presjom, aby poszła śladami Norwegii i innych „postępowych” Europy Zachodniej.
Jako że stworzyłaby precedens, przekonywał dalej Robert Winnicki, pozytywna decyzja o udzielenie azylu obywatelce Norwegii i jej dziecku byłaby w interesie Rzeczypospolitej w dwóch obszarach. Po pierwsze, chodzi o obronę Polaków mieszkających w Norwegii i innych krajach europejskich, jak np. w Niemczech, gdzie doświadczają podobnych problemów jak Silje Garmo. Udzielenie obywatelce Norwegii azylu w Polsce byłoby równoznaczne z zajęciem jasnego, mocnego stanowiska przez Warszawę i wzmocniłoby pozycję polskich władz, gdy starają się wspierać polskie rodziny nękane przez norweski Barnevernet czy niemiecki Jugendamt. Jednocześnie, spowodowałoby to bardzo potrzebną dyskusję i refleksję na arenie europejskiej. Po drugie, udzielenie azylu Norweżce byłoby aktem obrony przed próbami narzucania Polsce podobnych rozwiązań, zmierzających do transformacji społeczeństwa, przykładem czego jest tzw. konwencja przemocowa (Konwencja Stambulska). Chodzi zatem o aktywną obronę w Polsce i Europie europejskiego, łacińskiego modelu kulturowego i prawnego.
Podczas dyskusji jako przykład presji na Polskę zostały wymienione właśnie fundusze norweskie, które jak podał Zenon Nowak ze Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i stowarzyszenia „Dzielny Tata” służą m.in. do finansowania corocznego Marszu Równości w Warszawie oraz do szkolenia polskich pracowników socjalnych. Padła też sugestia, aby w tej sytuacji Polska z tych funduszy po prostu zrezygnowała. W tym zakresie Robert Winnicki wspomniał także o projekcie ustawy przedstawionym przez Ruch Narodowy w listopadzie ub.r., mającym zakazać zagranicznego finansowania organizacji pozarządowych.
Czytaj też:
Czy Silje Garmo otrzyma azyl w Polsce?