Reportaż, któremu niebezprzyczynnie patronuje „Rok w trumnie” Romana Bratnego. Pisze Hugo-Bader o tym wydanym w roku 1983 paszkwilu na Solidarność z uznaniem, że znakomicie napisany, że gdyby Bratny opublikował tę powieść teraz, dostałby za nią Literacką Nagrodę Nike. I przecież wcale nie czuć w tym jakiejś ironii, bo też świat, jaki Hugo-Bader kreuje w swej książce, świetnie dopełnia wizję, jaką rozwijał w powieści z roku 1983 autor „Kolumbów”.
„Skucha” – książka kuriozum. Nie wiem, co jest w niej dziwniejsze: predylekcja autora do grzebania się w ludzkiej niedoli, nieszczęściu, delektowanie się upadkami czy też ochota rozmówców Hugo-Badera do opowieści o własnym poniżeniu. (...)
Jakże inną wyprawą w czas stanu wojennego jest ta, którą ostatnio zaproponował nam Cezary Łazarewicz, w tymże wydawnictwie Czarnym publikując opowieść o śledztwie i procesie w sprawie zamordowania Grzegorza Przemyka. Aż boję się sobie wyobrażać, co z tym tematem, pełnym przecież i alkoholu, i obyczajowych przekroczeń, i dewiacji, zrobiłby Hugo-Bader. Jak potraktowałby Barbarę Sadowską, Leopolda Przemyka i ich syna, co by nam opowiedział o Cezarym Filozofie.
Łazarewicz na szczęście nie idzie szlakiem ubeckiej wrażliwości i przedstawia nam wstrząsający reportaż z fascynującym wątkiem uruchomienia potężnej machiny państwa stanu wojennego przeciw Cezaremu Filozofowi, jedynemu świadkowi śmiertelnego pobicia warszawskiego maturzysty. (...)