Poświęcenia Alberta Camusa

Podejmując pracę w czasie wakacji, skłamie nie tylko, że ma 15, a nie 13 lat, ale że do szkoły już nie wróci, co towarzysząca mu w rozmowie z pracodawcą babka potwierdzi, mówiąc, że nie mają pieniędzy na naukę chłopca. Gdy we wrześniu w sklepie, w którym pracował, przyzna się, że powraca do liceum, oburzonemu właścicielowi powie: „Jesteśmy zbyt biedni, żeby nie kłamać”. Naprawdę jednak stanie się heroldem prawdy. Pracować będzie w słowie. Virgil Tănase, jego biograf, tak to ujmuje: „Poświęca się dziennikarstwu, żeby zarobić na życie, co do tego nie ma żadnych wątpliwości, ale także z poczucia obowiązku wobec tych, wśród których się urodził i których chce »bronić przed kłamstwem«.