Kolejne książki Chantal Delsol nie przechodzą niezauważone zarówno we Francji, jak i w Polsce. Autorka przez dekady swojej intelektualnej pracy w roli filozofa i historyka idei politycznych wypracowała sobie pozycję, która czyni z niej trudny do pominięcia głos w debacie nad obecnością chrześcijaństwa w świecie. Szczególnie mam tu na myśli nasz nowoczesny czy też, jak było modne mówić jeszcze niedawno, ponowoczesny świat.
Nie inaczej jest z „Końcem świata chrześcijańskiego”, która to pozycja zdobyła w ostatnim czasie znaczny jak na książkę filozoficzną rozgłos. Jednak jej sława wydaje się tkwić nie tyle w interesujących analizach, które – owszem – w książce znajdziemy, ile w cywilizacyjno-politycznym przesłaniu będącym główną treścią eseju. Delsol mówi nam nie tylko, że cywilizacja chrześcijańska się skończyła i nie ma żadnych nadziei na jej dalsze trwanie. Wyraźnie sugeruje także to, że nie ma czego żałować i być może warto porzucić wszelkie starania mające na celu choćby przedłużanie jej – jak pisze – agonii.
Wydaje się jednak, że problem „Końca świata chrześcijańskiego” tkwi w punkcie poprzedzającym intelektualne dowodzenie i analizy, a nawet dostępny każdemu ogląd rzeczy.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.