Pierwszym jest rezydencja rodu Tarnowskich, która przeszła przez całą architektoniczną ewolucję od prostego, ceglanego dworu wieżowego, ozdobionego monumentalną wieżą i wzniesionego w XV w., który pod koniec stulecia należał do Ossolińskich. W 1522 r. zameczek ten kupili Tarnowscy, którzy rozpoczęli rozbudowę zamku, dobudowując do wcześniejszej budowli (obecnie stanowi skrzydło zachodnie) główną część rezydencji i otaczając teren fortyfikacjami bastionowymi. Prace nad rozbudową pałacu trwały aż do końca XVIII w., gdy wzniesiono skrzydło wschodnie i rozebrano fortyfikacje, zamiast których urządzono ogród. Po zniszczeniu zamku przez Austriaków w 1809 r. został on odbudowany w modnym wówczas neogotyckim stylu. Pałac pomyślany został nie tylko jako rezydencja, lecz także muzeum.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.