To, co najważniejsze

Mogę być świętym, mogę być niebieskim ptakiem. Wszystko jedno. Nie to jest ważne. Ważne jest, żebym żył naprawdę” – zapisuje w eseju „Godzina owoców” Béla Hamvas. Węgierski pisarz, odnotowując, że religijny nigdy nie był, dostrzega, że najważniejsze doświadczenia w jego życiu miały charakter religijny. A gdy analizuje czas, gdy pogrążony był w najczarniejszych myślach, ratuje się, sięgając do św. Jana od Krzyża i Jakoba Böhmego. „Noche oscura del alma. Noc ciemna duszy”. I opowiada Hamvas: „Noc ciemna spada na człowieka wtedy, gdy sięgnie po niego ręka Boga, by go wybrać. To dotknięcie jest straszliwe”. Ale innej drogi nie ma. „Przemiana. I urzeczywistnienie. Mogę być zbawiony tylko wtedy, gdy jestem do końca prawdziwy”.