MARCIN MAKOWSKI: Kilka dni temu czytałem, że prędzej Chicago Cubs wygrają World Series w baseballu, niż Donald Trump zostanie prezydentem. Kilka miesięcy temu – że Brexit nie ma prawa się wydarzyć. Dzisiaj te słowa komentują się same.
MATTHEW TYRMAND: Nie chcę wyjść na aroganta, ale „a nie mówiłem”? Przewidywałem Brexit nawet wtedy, gdy do ostatnich godzin sondaże wskazywały,że nie ma prawa się wydarzyć. Desperacko wierzyłem w Cubs całe dorosłe życie i wiedziałem, że w końcu muszą przełamać złą passę. A Trump? Opowiem ci historię. W styczniu 2015 r. byłem na jego pierwszym publicznym przemówieniu, podczas którego testował reakcję konserwatystów na ewentualność startu w wyborach. Karolina Południowa, konwencja Tea Party, zlot republikańskiej śmietanki, na który regularnie jeżdżę. Przemowa została przyjęta dosyć ciepło, więc podchodzę do dobrego znajomego, który był wtedy głównym doradcą politycznym Trumpa, i pytam, czy biznesmen zamierza startować w wyborach, bo na to wygląda. On mówi: „Nie tylko wystartuje,ale wygra prawybory i zgarnie prezydenturę. Kto w Ameryce nie chciałby głosować na Donalda Trumpa?”. Szczerze przyznam, że wtedy nie mogłem w to uwierzyć. Prawybory – owszem, ale prezydentura? (....)
Jak myślisz, jaki los czeka w tej chwili Hillary Clinton? Nie pojawiła się nawet na wiecu wyborczym po przegranej.
Po ludzku źle jej nie życzę, ale obawiam się, że resztę życia spędzi na sal rozpraw albo przytłoczona rozmiarem przegranej podupadnie na zdrowiu. Niestety to było widać w toku całej kampanii. Trump, niemal równolatek Clinton, na każdym spotkaniu, na którym go widziałem, tryskał energią. Ją trzeba było czasami wynosić z wieców. On latał po czterech stanach jednego dnia, ona siedziała w sztabie. Przykry widok. (...)
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.