Fala kontrrewolucji krąży po świecie – można by dziś sparafrazować Marksa. Podobnie jak w czasach, gdy duchowy ojciec lewicy pisał podobne słowa, bogacze i królowie zachodniego świata patrzą w przyszłość z niepokojem, coraz bardziej obawiając się, że świat tak dla nich wygodny i strzegący ich przywilejów może zostać zburzony przez masy oraz przewodzących im „populistów”. Zasadnicza różnica jest tylko w hasłach – w wieku XIX masy mobilizowano hasłem wyrzucenia na śmietnik wartości, Boga, ojczyzny i honoru. W XXI w. – hasłem wyciągnięcia ich stamtąd i restytucji rożnie z tą rewolucją. (...)
W istocie, jeśli już mówić o faszyzmie, to – prawem ironii historii, która powtarzając się, tworzy nieustające wariacje, w których odwraca role i podstawia protagonistom coraz to inne krzywe zwierciadła – pojęcie to, rozumiane tak, jak nauczyła je świat liberalnej demokracji rozumieć lewica, pasuje dziś doskonale do niej samej. Według marksistów faszyzm miał być reakcją zagrożonych klas posiadających, które sięgnęły po dyktaturę, przemoc i masową indoktrynację, aby bronić swego posiadania przed ludem zyskującym świadomość klasową i tym samym zbliżającym się do wywalczenia należnych sobie praw. Tak jak dziś rozpaczliwie bronią się przed „populizmem” lewicowo-liberalne elity, wbrew swym oficjalnie głoszonym ideom postulując bez skrupułów stosowanie dla jego powstrzymania klasycznie „faszystowskich” metod, z delegalizacją i cenzurą na czele (...)
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.