Ten bard Solidarności i jej czasów zaczynał swą drogę artystyczną dość typowo, od poezji śpiewanej.
W 1974 r. został nawet laureatem drugiej nagrody na Ogólnopolskich Spotkaniach Zamkowych "Śpiewajmy Poezję", ale szerzej stał się znany nieco później, za sprawą występów w 1981 r. – na festiwalu opolskim, a przede wszystkim na I Festiwalu Piosenki Prawdziwej w gdańskiej hali Olivii. Spotkali się tam wtedy – jak to celnie ujął Wacław Krupiński – „ci, którzy śpiewają o wolności, z tymi, dzięki którym owo śpiewanie jest możliwe”.