To będzie rok podsumowania, przynajmniej pierwszego etapu, tego pontyfikatu. Franciszek będzie zbierał owoce dobrych i błędnych decyzji, jakie dotąd podjął. A Kościół będzie mógł się zmierzyć z nowym – trzeba powiedzieć zupełnie otwarcie, w wielu kwestiach odmiennym od poprzedników – kierunkiem, jaki nadał mu obecny papież. Rok 2016 będzie także czasem, gdy poznamy realne i długofalowe skutki, jakie przyniosą katolicyzmowi dwa ostatnie synody poświęcone małżeństwu oraz rodzinie. I choć chciałbym zostać zaskoczony wydarzeniami, obawiam się, że będzie tak jak dotąd, czyli komunikacyjnie i doktrynalnie bardzo chaotycznie.
Zacznijmy jednak od tego, co jest pewne. Otóż ten rok upłynie pod znakiem Miłosierdzia Bożego. Rok Miłosierdzia rozpoczęty 8 grudnia 2015 r. (od otwarcia Drzwi Jubileuszowych i ekoiluminacji, pokazu zwierzątek i zagrożeń globalnym ociepleniem, na fasadzie Bazyliki św. Piotra) będzie trwał do listopada i to on, niewątpliwie, będzie określał zarówno kierunek papieskich wystąpień (tych codziennych i tych bardziej świątecznych), jak i praktykę pastoralną na całym świecie. Konfesjonały – jeśli wszystko pójdzie tak, jak pragnąłby tego Franciszek – powinny się zapełnić, ludzie nawracać, a grzesznicy i odstępcy powracać do Kościoła. (...)
Bardzo krytyczny wobec papieża Franciszka włoski watykanista Sandro Magister zapowiedział ostatnio, że niebawem może nas czekać kolejny synod, tym razem poświęcony… celibatowi kapłańskiemu. Już w lutym papież ma się spotkać z latynoskimi diakonami stałymi i ich żonami. To spotkanie może być – zdaniem Sandra Magistra – przełomowe, bo to właśnie w Ameryce Łacińskiej nacisk na święcenie „viri probati” (żonatych, wypróbowanych w wierze mężczyzn) jest najsilniejszy. O kwestii tej dyskutuje się w Kościele od dawna, ale dotychczasowi papieże zawsze odrzucali taką możliwość. Czy Franciszek może to zmienić? (...)