"Jarosław Lindenberg został nowym podsekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Nominację wręczył dziś minister Zbigniew Rau" – podaje MSZ na portalu X (dawniej Twitter).
O tym, że Piotra Wawrzyka zastąpi w MSZ właśnie Lindenberg. informują w swojej rubryce, w aktualnym wydaniu tygodnika "Do Rzeczy", Cezary Gmyz oraz Piotr Gociek. "Wawrzyka na stanowisku zastąpi Jarosław Lindenberg. Zwany w niektórych kręgach po prostu ambikiem. Ksywka wzięła się stąd, że kierował już tyloma placówkami, że może mówić: 'Z zawodu jestem ambasadorem'. W dodatku na wszystkich się sprawdził" – czytamy.
Do kompetencji podsekretarza stanu należą sprawy parlamentarne, konsularne, Polonii oraz dyplomacji publicznej i kulturalnej
Kim jest Jarosław Lindenberg?
Urodzony w 1956 roku, absolwent studiów magisterskich i doktoranckich Wydziału Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego (magister filozofii – 1980, doktor nauk humanistycznych w zakresie filozofii – 1985 r.).
W latach 1980-1990 pracownik naukowo-dydaktyczny Filii UW w Białymstoku (asystent, st. asystent) i Wyższej Szkoły Pedagogiki Specjalnej im. M. Grzegorzewskiej w Warszawie (adiunkt).
Od października roku 1990 pracuje w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Od 2002 r. do 2021 r. miał stopień ambasadora tytularnego w służbie zagranicznej. Był ambasadorem RP na Łotwie – i dodatkowo w Estonii – (1991-1996) oraz w Bułgarii (1998-2003), w Bośni i Hercegowinie (2018-2023), a także chargé d’affaires a.i w Czarnogórze (2007-2011). W MSZ pełnił m.in. funkcję zastępcy Dyrektora Gabinetu Ministra (1991), Dyrektora Sekretariatu Ministra (2006-2007) W latach 2012-2018 był zastępcą Dyrektora Protokołu Dyplomatycznego (nadzorował sprawy przywilejów, immunitetów oraz nieruchomości dyplomatycznych). Do szczególnych osiągnięć w służbie zagranicznej należy zaliczyć założenie od podstaw trzech placówek dyplomatycznych RP — Ambasady w Rydze (1991), w Tallinie (1991) i w Podgoricy (2007), a jako zastępca Dyrektora Protokołu Dyplomatycznego położył szczególny nacisk na wprowadzenie procedur wymuszających przestrzeganie polskiego prawa przez obcych dyplomatów (prawa pracy w stosunku do personelu miejscowego misji oraz wobec prywatnych pomocy domowych dyplomatów, a także prawa o ruchu drogowym).
Od końca lat 70. do końca lat 80. ubiegłego wieku, związany z opozycją demokratyczną. Z tego powodu był internowany w stanie wojennym. Ma nadany przez Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych status osoby represjonowanej z powodów politycznych.
W przeszłości sporadycznie zajmował się też działalnością dziennikarską i literacką. Jest współautorem powieści „Człowiek z krwi i kości” (wyd. MIGO 1990 r.), powieści „Jak wyginęły dinozaury, czyli tajemnica Bursztynowej Komnaty. Powieść sensacyjna dla inteligentnych inaczej” (wyd. „Liberum Verbum” 2018 r.) oraz scenariusza do filmu Konrada Szołajskiego pt. „Człowiek z…” (1993 r.).
Włada językami: angielskim, francuskim, bułgarskim oraz rosyjskim, i serbskim/chorwackim.
Odznaczony łotewskim krzyżem komandorskim orderu „Trzech Gwiazd” (1996), bułgarskim orderem „Stara Planina” I kl. (2004), a także Krzyż Wolności i Solidarności (2012), Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości (2023) i Odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (2001) za działalność w II obiegu wydawniczym. Żonaty, szczęśliwy ojciec trojga dorosłych dzieci.
Czytaj też:
Afera wizowa. Zatrzymano pośrednika, który miał brać łapówki za wizy