Eutanazyjna schizma

Kanada, co do tego nie ma wątpliwości, choć z punktu widzenia USA jest prowincją, znajduje się obecnie w ścisłej czołówce lewicowych przemian. To tu premier szczyci się, że w rządzie ma zachowane wszelkie możliwe parytety (kobiet, gejów, niepełnosprawnych itp., itd.), tu aborcja jest legalna i finansowana przez państwo do końca trwania ciąży, a obrońców życia wsadza się do więzień za naruszanie wolności świadczenia usług i tu – od nieco ponad pół roku – obowiązuje ustawa eutanazyjna, wedle której „medyczną pomoc w umieraniu” świadczyć mogą nawet pielęgniarki. Postęp zaszedł więc tu maksymalnie daleko. Nowoczesny – a jakże! – jest tu także Kościół. Biskupi o wiele częściej i chętniej pojawiają się na marszach feministek niż obrońców życia, a liczba księży wciąż spada. I właśnie w tym kraju, i w tym Kościele mamy do czynienia z pierwszą, całkiem realną, eutanazyjną schizmą.

Ostatnie namaszczenie przed eutanazją?

O co poszło? Otóż kanadyjscy biskupi zdecydowanie podzielili się na tle stosunku do poddających się eutanazji katolików. Część z nich uznała, że kapłan może i powinien towarzyszyć w umieraniu osobom poddającym się eutanazji na własną prośbę, część zajęła zaś stanowisko zdecydowanie przeciwne. Za pierwszym rozwiązaniem opowiedzieli się hierarchowie z regionu atlantyckiego Kanady, a także Quebecu; za drugim – ci z prowincji Alberta. Obie grupy wydały poważne dokumenty i zobowiązały podlegającychim księży do ich respektowania. A żeby było jeszcze ciekawiej, obie powołują się na papieża Franciszka, by usprawiedliwić swoje podejście.

Zwolennicy „duszpasterskiego otwarcia” podkreślają, że ksiądz może udzielić komunii i ostatnich sakramentów osobie, która przygotowuje się do eutanazji. Decyzję tę usprawiedliwiają, powołując się na papieża Franciszka i jego adhortację „Amoris laetitia”. Ich zdaniem kapłan może sam zdecydować, czy udzielić sakramentów świętych osobie, która zamierza się dać zabić przez innych. W dokumencie noszącym tytuł „Duszpasterska refleksja na temat medycznego asystowania przy umieraniu” podkreślają, co jasno mówi bp Claude Champagne, że od doktryny ważniejsze jest dla nich współczujące towarzyszenie duszpasterskie.