Jerzy Szacki urodził się w stolicy 6 lutego 1929 roku. W 1948 roku rozpoczął studia socjologiczne na Uniwersytecie Warszawskim, wraz z ostatnim rocznikiem, bo cztery lata później wydział zamknięto. Następnie odbywał praktyki we wrocławskich zakładach Pafawag.
Od 1956 roku ponownie, po przywróceniu socjologii na uczelni, związany z UW, gdzie trzy lata później obronił doktorat. W 1973 roku został profesorem nadzwyczajnym UW, a w 1987 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego.
Na warszawskiej uczelni sprawował także funkcje: prodziekana Wydziału Nauk Społecznych i dziekana Wydziału Filozofii i Socjologii. Przez ponad trzydzieści lat kierował Zakładem Historii Myśli Społecznej w Instytucie Socjologii. Po przejściu na emeryturę wykładał w stołecznej Szkole Wyższej Psychologii Społecznej.
Prof. Szacki przez wiele lat należał do Polskiego Towarzystwa Socjologicznego, a w latach 1972-1976 był jego przewodniczącym. Należał do Polskiej Akademii Nauk i przewodniczył Komitetowi Socjologii PAN.
Od lat siedemdziesiątych Szacki związany był ze środowiskami opozycyjnymi. Po wprowadzeniu stanu wojennego wystąpił z Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Po zmianie ustroju, w 1991 roku był jednym z założycieli ugrupowania Solidarność Pracy, a od 2007 roku związał się ze stowarzyszeniem Forum Liberalne.
Prof. Szacki był autorem wielu książek z zakresu socjologii, a jego najwybitniejszym dziełem była "Historia myśli socjologicznej", która ukazała się najpierw w języku angielskim a za którą w 2003 roku otrzymał Nagrodę Fundacji na rzecz Nauki Polskiej w kategorii nauk humanistycznych i społecznych.
W 2009 roku lubelski Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej przyznał prof. Szackiemu tytuł doktora honoris causa.
Prof. Szacki został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, a wraz z żoną Barbarą był wyróżniony medalem Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata.
Zmarł 25 października 2016 roku, w wieku 87 lat.
pw
DoRzeczy.pl/wiadomości.wp.pl/fnp.org.pl