Królowa Elżbieta II, najdłużej urzędujący monarcha Wielkiej Brytanii, zmarła w Balmoral w wieku 96 lat, po 70 latach panowania.
Wszystkie dzieci królowej udały się do szkockiej rezydencji po tym, jak lekarze umieścili królową pod nadzorem medycznym. W oficjalnym oświadczeniu Pałac Buckingham podał, że Elżbieta II zmarła spokojnie, otoczona najbliższymi.
Biografia Elżbiety II
Królowa objęła tron w 1952 r. Po jej śmierci najstarszy syn Karol został nową głową Zjednoczonego Królestwa.
Rządy Elżbiety II objęły 15 premierów, począwszy od Winstona Churchilla, urodzonego w 1874 r., aż po Liz Truss, urodzoną 101 lat później, mianowaną na premier przez królową na początku tego tygodnia.
W Londynie tłumy ludzi oczekujących wieści na temat stanu zdrowia królowej zaczęły płakać, gdy usłyszały o jej śmierci. Flaga Wielkiej Brytanii na szczycie pałacu Buckingham została opuszczona do połowy masztu.
Dzieciństwo i młodość Elżbiety II
Królowa urodziła się w Mayfair (Londyn) 21 kwietnia 1926 r.
W grudniu 1936 r. jej wuj, Edward VIII, abdykował z tronu, by poślubić dwukrotną rozwódkę, Amerykankę Wallis Simpson. Wówczas ojciec Elżbiety został królem, (Jerzy VI).
Elżbieta i jej młodsza siostra, księżniczka Małgorzata, spędziły większość czasu II wojny światowej w zamku Windsor.
Po skończeniu 18. lat Elżbieta spędziła pięć miesięcy w Pomocniczej Służbie Terytorialnej, gdzie nauczyła się podstawowych umiejętności z zakresu mechaniki samochodowej.
W czasie wojny wymieniała listy ze swoim dalekim kuzynem, Filipem, księciem Grecji, który służył w Royal Navy. W wyniku narastającego uczucia, para pobrała się w Opactwie Westminsterskim 20 listopada 1947 r. Książę przyjął tytuł księcia Edynburga. Małżeństwo było ze sobą 74 lata, aż do śmierci Filipa w 2021 r.
Pierwszy syn Elżbiety i Filipa, Karol, urodził się w 1948 roku. Po nim w 1950 r. na świat przyszła księżniczka Anna, w 1960 r. książę Andrzej, a w 1964 r. książę Edward. Elżbieta II doczekała się ośmiorga wnucząt i 12 prawnucząt.
Nowa, młoda królowa
Księżniczka Elżbieta przebywała w Kenii w 1952 r., gdy Filip przekazał wiadomość o śmierci jej ojca. Natychmiast wróciła do Londynu jako nowa królowa. Elżbieta została koronowana w Opactwie Westminsterskim 2 czerwca 1953 r., w wieku 27 lat. Transmisję telewizyjną śledziło wówczas rekordowe 20 milionów osób.
W następnych dekadach nastąpiły wielkie zmiany – koniec Imperium Brytyjskiego, a także głębokie reformy społeczne lat 60. Elżbieta zreformowała monarchię na potrzeby epoki. Jako królowa, Elżbieta angażowała się publiczne, uczestnicząc w różnych wydarzeniach, m. in. królewskich spacerach, wizytach czy koncertach.
Wzloty i upadki
Podczas długich rządów zdarzały się liczne wzloty i upadki. W 1992 r. pożar zniszczył zamek Windsor - prywatną rezydencję królowej. W rodzinie królewskiej doszło do trzech rozwodów. Śmierć Diany, księżniczki Walii, w wypadku samochodowym w Paryżu w 1997 r., odbiła się szerokim echem na całym świecie. Królowej zarzucano niechęć do synowej i zwlekania z wyrażaniem własnej opinii o tragedii.
Za rządów Elżbiety doszło także do debaty publicznej nad rolą monarchii w nowoczesnym społeczeństwie.
Złożona obietnica
Jako 21-letnia księżniczka, Elżbieta ślubowała poświęcić swoje życie służbie. Wiele lat później, podczas Srebrnych Godów w 1977 roku, oświadczyła, że "choć to ślubowanie zostało złożone w szczenięcych latach, nie żałuję ani nie wycofuje się z niego ani na słowo".
Tę samą obietnicę odnowiła 45 lat później w liście dziękczynnym do Brytyjczyków z okazji Platynowych Godów. – Moje serce jest z wami wszystkimi – powiedziała poddanym królowa.