Napoleon budowy mostów

U rodzony w Bochni 21 stycznia 1861 r. syn pięknej aktorki Heleny Modrzejewskiej oraz żonatego z inną kobietą Gustawa Zimajera, choć zwany był pieszczotliwie Dolciem, to nie miał łatwego dzieciństwa. Pierwsze lata życia spędził, tułając się po teatralnych garderobach i za kulisami wielkich scen. Następnie został porwany przez ojca, a matka odzyskała go dopiero po kilku latach (i wpłaceniu czegoś w rodzaju okupu). Jego los odmienił się, gdy Helena Modrzejewska wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych, zdobywając błyskawicznie wielką sławę. Rudolf Modrzejewski obywatelstwo amerykańskie uzyskał podczas studiów w prestiżowej paryskiej EcoleNationale des Ponts et Chauseés (Państwowej Szkole Dróg i Mostów), którą ukończył z wyróżnieniem. Dyplomami tej samej uczelni mogli pochwalić się również inni wielcy Polacy, jak Ernest Malinowski oraz Tadeusz Kościuszko. Rudolf Modrzejewski uprościł jednak szalenie trudne dla obcokrajowców do wymówienia nazwisko i pozwolił nazywać się Ralph Modjeski. Już wówczas marzył ponoć o tym, aby wziąć udział w budowie słynnego Kanału Panamskiego.

Twórca nowoczesnej technologii

Kanału Panamskiego co prawda nie zbudował, ale stał się słynnym w całej Ameryce konstruktorem mostów. W zrobieniu kariery za oceanem pomogły mu sława i kontakty matki. Ralph Modjeski swoją pierwszą posadę otrzymał u jednego z najsłynniejszych budowniczych amerykańskich mostów George’a S. Morisona. Najpierw pracował jako majster w dziale produkującym stalowe elementy nośne mostów. Szybko piął się jednak w górę i już po siedmiu latach awansował na głównego inspektora nadzoru i jakości w firmie Morisona. W 1892 r. postanowił zrealizować wreszcie swój amerykański sen i założył w Chicago własną firmę Modjeski & Masters, która specjalizowała się w projektowaniu i realizacji supernowoczesnych mostów wiszących.