Na ogół jest to grubo ponad połowa. Wśród młodzieży jest to zdecydowana większość. Przyzwyczailiśmy się kontaktować ze światem przez mały ekranik. W metrze trudno zresztą o inny kontakt. W telewizji jedni zauważają, że jakaś pani odeszła z grupy Szymona Hołowni, choć nie bardzo wiadomo czemu, inni zaś denerwują się rzekomymi występkami ministra Czarnka. Nasze życie to proza, tyle że czytana co drugie słowo. Przyzwyczailiśmy się do tego, że za granicą trwa wojna. Niedobrze, ale za granicą. Może jednak ktoś stojący obok w metrze ma inne odczucia? Może to kobieta, która boi się odebrać telefon, bo jest Ukrainką, która ma bratanka na froncie i w każdej chwili może się dowiedzieć najgorszego. Już był parę razy ranny, a jeszcze przed wojną tłumaczył jej,że nie będzie się żenił, żeby nie miał kto po nim płakać...
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.