To pierwszy Narodowy Dzień Życia po wyroku TK ws. aborcji eugenicznej. Czy zatem możemy mówić o szczególnych obchodach tego święta?
Paweł Ozdoba: Z pewnością tegoroczny Narodowy Dzień Życia jest wyjątkowy właśnie dlatego, że polskiemu państwu udało się doprowadzić do sytuacji, w której faktycznie zwiększyliśmy ochronę życia każdego człowieka, w szczególności tego, który jeszcze się nie urodził. To niezwykle ważne, ponieważ przez wiele lat jak organizatorzy Marszów dla Życia i Rodziny podkreślaliśmy, że każdy człowiek, niezależnie od swojego stanu zdrowia, ma prawo do życia. Dzięki wyrokowi TK udało się do tej sytuacji doprowadzić. Dziś możemy powiedzieć, że warto podejmować inicjatywy na rzecz ochrony życia ludzkiego w każdym jego stadium.
Jakie wyzwania stoją teraz przed obrońcami życia? Co powinno być kolejnym krokiem?
Z pewnością wszelkie organizacje broniące życia powinny teraz skupić się na wsparciu dla rodziców, którzy wychowują dzieci z niepełnosprawnością, Myślę, że jest to nasza wspólna odpowiedzialność, aby zapewnić takim osobom nie tylko wsparcie finansowe, ale również np. opiekę psychiczną. Nie chodzi jedynie o poparcie społeczne, ale o zagwarantowanie konkretnych ustaw i decyzji rządzących, którzy być może będą budowali na nowo pewne inicjatywy jak np. funkcjonujący już program „Za życiem”.
Jako Centrum Życia i Rodziny wspieramy działania zmierzające do zwiększenia świadczeń społecznych dla rodziców wychowujących dzieci z niepełnosprawnością. Postulujemy, aby mieli oni możliwość pracy zawodowej przy jednoczesnym opiekowaniu się dziećmi. W obecnym systemie prawnym rodzic, który decyduje się być takim opiekunem i pobierać z tego tytułu świadczenia, musi praktycznie zrezygnować z pracy zawodowej.
Środowiska lewicowe zarzucają środowiskom pro-life, że zajmują się jedynie prawami nienarodzonych dzieci, a zapominają o reszcie. Co sądzi Pan o tych zarzutach?
W uchwale z 2004 roku napisano, że Narodowy Dzień Życia powinien stać się okazją do refleksji nad odpowiedzialnością władz państwowych, społeczeństwa i opinii publicznej za ochronę i budowanie szacunku dla życia ludzkiego, szczególnie ludzi najmniejszych, najsłabszych i zdanych na pomoc innych. A zatem nie skupiamy się jedynie na dzieciach, które się urodzą. Ważne jest również promowanie zdrowego wizerunku życia ludzkiego i podkreślanie konieczności szacunku dla niego. W dyskusji na temat godności życia pojawia się również problem eutanazji, która na szczęście w Polsce jest niedozwolona, natomiast na zachodzie Europy coraz częściej staje się obowiązującym prawem. Już teraz warto informować opinię publiczną, z jak wielkim zagrożeniem i złem mamy do czynienia.
W ostatnich dniach wiele mówiło się o kampanii Centrum Życia i Rodziny zmierzającej do zmiany daty Dnia Ojca na 19 marca. Dlaczego to ważny temat?
Z naszej perspektywy przeniesienie obchodów Dnia Ojca na 19 marca jest niezwykle dobrym rozwiązaniem. Dotychczasowa data 23 czerwca nie niesie za sobą żadnego pozytywnego przekazu, kontekstu historycznego i kulturowego, można zatem powiedzieć, że jest po prostu pusta. Przeniesienie tej daty mogłoby spowodować dyskusję publiczną na temat tego, jak ważną rolę w naszym społeczeństwie i w poszczególnych rodzinach pełnią ojcowie. Niewiele na ten temat rozmawialiśmy w ostatnich czasach. Protesty środowisk feministycznych pokazują, że kobiety mają dużo do powiedzenia w przestrzeni publicznej – i bardzo dobrze – ale z drugiej strony my, mężczyźni też mamy coś do zakomunikowania. W dobie kryzysu męskości, który obserwujemy, jest to bardzo potrzebne. Postać św. Józefa, którego uroczystość przypada 19 marca, jest uniwersalna, choć naturalnie powiązana z chrześcijaństwem. Miał on jednak cechy, które powinien posiadać każdy mężczyzna, a zwłaszcza ojciec. Św. Józef był odpowiedzialny za rodzinę, którą bardzo kochał. Z pokorą znosił pewne życiowe trudności. Tych cech bardzo nam dziś potrzeba w przestrzeni publicznej.