Moja półka II Pisałem w tym miejscu o dwu poprzednich tomach wspomnień Zofii z Odrowąż-Pieniążków Skąpskiej, teraz przyszedł czas na tom ostatni, zamykający życie autorki opisane
przez nią w 21 100-kartkowych zeszytach, których zawartość wnuk Zofii – Rafał Skąpski, znany
wydawca, a bywało, że i wiceminister kultury – pracowicie przysposobił do druku, opatrując przypisami, tablicami genealogicznymi, a w trzecim tomie także listami i wspomnieniami członków rodziny.
A jest to rodzina liczna; Zofia Skąpska wychowała siedmioro dzieci, doczekała się 22 wnucząt, dziś chodzi po świecie już jej 11 prapraprawnucząt. Czy zainteresuje je opowieść o czasach dla nich zamierzchłych? Pewnie tak, bo to przecież historia familijna, jeśli zaś chodzi o ich rówieśników, niepołączonych więzami krwi z autorką, to gwarantuję im, że czas spędzony nad książką „Dziwne jest serce kobiece…” nie będzie stracony, bo dowiedzą się z niej tego, o czym zwykle milczą szkolne podręczniki. W tym np., co powinno zainteresować tegorocznego maturzystę, że gdyby przyszło mu zdawać na egzaminie dojrzałości geografię, mógłby trafić na taki zestaw pytań: „1/ Czynniki wewnętrzne kształtujące powierzchnię ziemi 2/ Klimat i szata roślinności w ZSRS 3/ Podstawowe uprawy w Polsce w związku z uprawą gleb”. I to po popaździernikowej „odwilży” w 1957 r.
© ℗
Materiał chroniony prawem autorskim.
Wszelkie prawa zastrzeżone.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.