To nie jest kraj dla malkontentów. Tracą ostatnie ostoje. Sport był bowiem dziedziną, która od dawna dawała pole do ponarzekania. Mieliśmy przebłyski, pojedyncze gwiazdy, ale w całości często bywało raczej słabo. Dzisiaj, gdzie nie spojrzymy, jest dobrze.Narciarscy skoczkowie – jeśli nie pojedynczo, to drużynowo – stają na pudle i to ze złotymi medalami, a na dodatek mamy eksplozję sukcesu tam, gdzie mało kto się spodziewał. Na niedawnych halowych mistrzostwach Europy polscy lekkoatleci wygrali klasyfikację medalową.
To, co wydarzyło się na hali w Belgradzie, przypomniało piękną dekadę lekkiej atletyki w Polsce – czas, gdy byliśmy niekwestionowaną potęgą. Sześćdziesiąt lat temu polska drużyna lekkoatletyczna pokonała RFN na stadionie w Stuttgarcie. Niemieccy komentatorzy określili wówczas naszych lekkoatletów mianem „Wunderteamu”. Przez kilka kolejnych lat polski zespół udowadniał, że „cudowność” nie była przymiotnikiem danym na wyrost.
Prezes PZLA Henryk Olszewski podkreślał po mistrzostwach Europy, że sukces był możliwy m.in. dzięki „polityce szerokiego szkolenia”. Dzięki długiej ławce kandydatów udaje się lepiej wyłuskać prawdziwe talenty. Olszewski zaznaczał jednak, że takie podejście sporo kosztuje. Tymczasem Ministerstwo Sportu zamierza pomóc związkom sportowym poszukać oszczędności. Minister sportu Witold Bańka w mediach wyliczał problemy związków sportowych, które jego zdaniem wiążą się m.in. z mało transparentnym wydawaniem pieniędzy. I zapowiedział zmiany. Nie będzie już możliwe to, że zlecenie od związku dostaje firma, w której pracują osoby spokrewnione z członkami zarządu związku. Zdaniem ministra takich umów nie będzie można zerwać, ale nowe przepisy wymuszą wówczas dymisje członków zarządów, co do których zachodziłyby podejrzenia o nepotyzm.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.