Prof. Grzegorz Kucharczyk: Niemcy przeprowadzili na Zamojszczyźnie coś, co można wręcz nazwać „akcją pilotażową” Generalnego Planu Wschodniego (Generalplan Ost – GPO). Była to wielka niemiecka akcja kolonizacyjna, która zarazem miała być jednym wielkim ludobójstwem na Słowianach zamieszkujących wschodnie połacie Europy. GPO miał został przeprowadzony po ostatecznej niemieckiej wygranej w wojnie. Zamojszczyzna była częścią Dystryktu Lubelskiego Generalnego Gubernatorstwa. Szefem tamtejszego niemieckiego aparatu terroru był Odilo Globocnik, czyli człowiek odpowiedzialny za eksterminację obywateli polskich żydowskiego pochodzenia w obozach śmierci takich jak Bełżec czy Sobibór. Niemcy mieli w niedalekiej okolicy dobrze rozbudowaną infrastrukturę Zagłady i dlatego wybór padł właśnie na Zamojszczyznę.
O jak dużej skali ofiar mówimy w kontekście GPO?
Plany eksterminacji były zatrważające. W pierwszej fazie GPO Niemcy chcieli zabić ok. 100 mln ludzi. Naród polski miał zostać zredukowany docelowo do kilkumilionowej zbiorowości (bo przecież już nie narodu), która miała być wykorzystywana do niewolniczej pracy. Reszta Polaków miała zostać zamordowana na miejscu lub wysiedlona za Ural. Podobny los miał spotkać etnicznych Rosjan, Białorusinów i Ukraińców. Zginąć mieli ci wszyscy Słowianie, którzy zamieszkiwali tereny mające wejść w skład niemieckiego imperium w Europie Środkowej i Wschodniej. Był to tzw. Lebensraum, o którym pisał Adolf Hitler w „Mein Kampf”.
W jaki sposób specjaliści z SS planowali wymordować tyle milionów ludzi?
Poza mordami w obozach zagłady Niemcy zamierzali też zgładzić kilkadziesiąt milionów ludzi poprzez wyniszczającą, katorżniczą pracę i wygłodzenie. Lektura analiz na ten temat, pisanych zimnym językiem, jest po prostu przerażająca. Niemieckie imperium miało zostać zbudowane na fundamencie ludobójstwa, po którym miała się rozpocząć wielka akcja osadnicza. W miejsce Słowian mieli się pojawić „czyści rasowo” nordycy Przy czym musimy rozumieć, że Generalny Plan Wschodni nie był jednym dokumentem czy dekretem Hitlera. Był to zbiór dokumentów, analiz i raportów, które były przygotowywane w specjalnej komórce podlegającej Komisarzowi Rzeszy ds. Umacniania Niemczyzny na Wschodzie. W nadzorowanym przez Heinricha Himmlera komisariacie pracowali esesmani z tytułami, którzy w „naukowy” sposób planowali ludobójstwo. Akcja na Zamojszczyźnie miała pokazać, jak ta teoria będzie się sprawdzać w praktyce.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.