Obie tragedie łączy, oczywiście, osoba Marka Antoniusza. Wspaniale brzmią jego mowy nad ciałem zabitego Cezara wypełniające niemal cały III akt pierwszej z wymienionych tragedii. Ten wytrawny polityk z tłumem go słuchającym robił, co chciał. To jego słowa sprawiły, że motłoch rzymski (niech będzie, że lud), jeszcze przed chwilą przyklaskujący zabójcom, gwałtownie odwrócił się od nich i ruszył na miasto, by podpalać domy spiskowców, a ich samych zmuszać do opuszczenia Rzymu.
Antoniusz, opiewając cnoty Cezara, co i raz przewrotnie wtrącał, że był on ponoć – jak twierdził Brutus – żądny władzy i pełen
Zostań współwłaścicielem Do Rzeczy S.A.
Wolność słowa ma wartość – także giełdową!
Czas na inwestycję mija 31 maja – kup akcje już dziś.
Szczegóły:
platforma.dminc.pl
Ten i wiele innych artykułów możecie Państwo przeczytać już teraz.
Zapraszamy do wypróbowania DO RZECZY+ w promocji lub do skorzystania z ofert specjalnych z prezentami
Otrzymacie Państwo: wydania tygodnika „Do Rzeczy”, miesięcznika „Historia Do Rzeczy”, dodatkowe artykuły i programy naszych publicystów: Pawła Lisickiego, Rafała A. Ziemkiewicza, Wojciecha Cejrowskiego.
Czytając wspieracie Państwo naszą pracę. Dziękujemy!
Dostęp aktywowany? Zaloguj się
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.