Charków miał być sowieckim miastem przyszłości, przeciwieństwem Kijowa – pełnego cerkwi, monastyrów i tradycji.
Przez ponad 15 lat – między rokiem 1917 a 1934 – Charków był stolicą Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Sowieckiej. Do planów jego rozbudowy ściągano awangardowych architektów i planistów. Jako centrum Ukrainy stał się ośrodkiem renesansu narodowej sztuki i literatury. Ten futurystyczny sen trwał do chwili, gdy Stalin uznał, że ukraińskiemu odrodzeniu trzeba położyć kres. Stolicą znów stał się Kijów, bardziej kojarzący się dyktatorowi z Kremla z rosyjską ideą imperialną. Świeżo rozkwitłe narodowo-ukraińskie elity przetrzebiono w czystkach, a reszty dokonała II wojna światowa.
© ℗
Materiał chroniony prawem autorskim.
Wszelkie prawa zastrzeżone.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.