KATARZYNA PINKOSZ: Ostra białaczka szpikowa to choroba, która budzi szczególny lęk chorych. „Ostra”, więc agresywna. Czym ta choroba różni się od innych białaczek?
PROF. SEBASTIAN GIEBL: Ze względów klinicznych białaczki dzielimy na ostre i przewlekłe, czyli takie, które rozwijają się miesiącami, latami i często przez długi czas mogą nie dawać objawów. Ostre białaczki rozwijają się szybko: nieleczone w ciągu kilku, kilkunastu tygodni mogą prowadzić do zgonu.
Jest też podział na białaczki szpikowe i limfatyczne. Zależy od komórek, z których wywodzą się białaczki. Są wrażliwe na zupełnie inne rodzaje cytostatyków (czyli chemioterapii) i innych form leczenia. Ostra białaczka szpikowa to choroba o agresywnym przebiegu. Jej przyczyną są mutacje powstające w komórkach macierzystych w szpiku, z których powinny rozwinąć się krwinki czerwone, białe, płytki krwi. Mutacje powodują, że komórki macierzyste nie dojrzewają, czyli nie zamieniają się w dojrzałe krwinki. Mnożą się i kumulują w szpiku, po pewnym czasie całkowicie go wypełniając. Skutkiem jest niedobór prawidłowych krwinek. Pojawia się niedokrwistość, spowodowana niedoborem krwinek czerwonych; leukopenia, czyli niedobór białych krwinek (a są one odpowiedzialne za odporność, która radykalnie spada). Z kolei płytki krwi chronią przed krwawieniami, dlatego ich niedobór powoduje samoistne krwawienia.
W jakim wieku zachorowania są najczęstsze?
Średnia wieku to ok. 65 lat. Wiek ma ogromny wpływ na sposób leczenia, gdyż starsi chorzy bardzo często nie mogą być leczeni intensywnie. Generalnie dzielimy pacjentów na trzy kategorie: grupa ryzyka standardowego (czyli o lepszym rokowaniu), pośredniego i wysokiego.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.