Dlaczego św. Brygida Szwedzka została patronką Europy?

Dodano: 23 lipca 11:34

23 lipca Kościół katolicki obchodzi święto św. Brygidy Szwedzkiej, zakonnicy, patronki Europy.

Św. Brygida urodziła się w 1303 roku na zamku Finstad koło Uppsali w Szwecji. Pochodziła z bardzo pobożnej rodziny, ale przy tym spokrewnionej z dynastią królewską w Szwecji.

Życiorys św. Brygidy Szwedzkiej

Żywoty świętej wskazują, że Brygida od najmłodszych lat żyła w przyjaźni z Chrystusem. W wieku 7 lat doświadczyła widzenia. Ukazała się jej Matka Boża, która włożyła na głowę Brygidy tajemniczą koronę. Trzy lata później dziewczynce objawił się sam Jezus na krzyżu. W 1314 roku Brygidzie zmarła matka. Po tym wydarzeniu, ojciec oddał ją na wychowanie do krewnej, gdzie panował surowy tryb życia. Brygida była zadowolona z tego powodu, gdyż jej pragnieniem było całkowicie należeć do Chrystusa.

W wieku 14 lat, wbrew własnej woli, Brygida została wydana za mąż za 19-letniego Ulfa Gotmarssona, który był gubernatorem Westergotlandu. Po ślubie opłakiwała swoje dziewictwo, jednak mimo to, starała się być jak najlepszą żoną dla męża i upatrywać w tym woli Bożej. Razem z Ulfem doczekali się ośmiorga dzieci: 4 synów i 4 córki, w tym św. Katarzynę Szwedzką.

Po śmierci męża w 1344 roku Brygida oddała się służbie Bożej i czynieniu dobrych uczynków. Wiele godzin spędzała na modlitwie i umartwieniu. Brygida miała objawienia, które skłoniły ją do pisania listów do możnych tego świata. W listach napominała ich w imię Pana Boga. Dzięki objawieniom Brygida m.in. przepowiedziała królowi szwedzkiemu i zakonowi krzyżackiemu kary Boże, które potem faktycznie się zrealizowały. W 1352 roku wezwała papieża Innocentego VI, aby powrócił do Rzymu. Podobnie uczyniła w przypadku papieża Urbana V. W 1367 roku papież zdecydował się powrócić do Rzymu. Jednak z powodu zamieszek wrócił z powrotem do Awinionu.

Brygida założyła nowy zakon pod wezwaniem Najświętszego Zbawiciela, który nazywany jest "Brygidkami". Było to możliwe dzięki poparciu króla i zezwoleniu Stolicy Apostolskiej. Aby dostać zatwierdzenie reguł jej zakonu udała się w 1349 roku do Rzymu. To tam założyła klasztor swojego zakonu. Córka Brygidy, św. Katarzyna Szwedzka została w 1374 roku pierwszą opatką zakonu.

Śmierć i kanonizacja św. Brygidy

Mając prawie 70 lat, w 1372 roku Brygida udała się w pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Po powrocie zmarła, zmęczona podróżą. Było to 23 lipca 1373 roku. Wcześniej sama przepowiedziała dzień swojej śmierci. Jej ciało zostało sprowadzone do Szwecji. Złożono je w klasztorze, który sama założyła.

O kanonizację Brygidy starała się jej córka. Brygida została wyniesiona na ołtarze w 1391 roku. Relikwie św. Brygidy Szwedzkiej w 1489 roku złożono w jednej urnie z relikwiami św. Katarzyny Szwedzkiej. Po przejściu Szwecji w 1595 roku na protestantyzm św. Brygidy relikwie zaginęły bezpowrotnie.

Św. Brygida pozostawiła po sobie księgę Objawień, w której opisała przepowiednie na temat kościoła, papieży, którzy żyli w jej czasach, losów państw i ich panujących. Objawienia zawierały też treści dot. przyszłości wielu osób. Brygida spisywała to wszystko w przekonaniu, że dyktuje jej to sam Jezusa Chrystus. W księdze Objawień Brygida wzywała do nawrócenia i mówiła o karach Bożych. Treści spisane przez Brygidę dostały aprobatę papieży Grzegorza XI i Urbana VI. Mimo to, spotykały się one z krytyką i dezaprobatą. Na ich temat dyskutowano nawet podczas soborów w Konstancji i Bazylei. Kanonizacja św. Brygidy ostatecznie potwierdziła aprobatę udzieloną przez Kościół jej pismom.

"Tajemnica szczęścia" św. Brygidy

Biografowie św. Brygidy twierdzą, że podczas wizyty w Bazylice św. Pawła za Murami w Rzymie św. Brygida otrzymała od Jezusa słowa modlitwy nazywanej "Tajemnicą szczęścia". Jezus powiedział wtedy: Moje Ciało otrzymało 5480 ciosów. Jeżeli chcesz je uczcić pobożną praktyką, zmów 15 Ojcze nasz i 15 Zdrowaś z modlitwami, których cię nauczyłem podczas całego roku w ten sposób w ciągu roku uczcisz każdą Moją Ranę.

"Tajemnicą szczęścia" nazywa się praktykę odmawiania 15 modlitw, co ma związek z cudownymi skutkami, których doświadczają osoby je odmawiające.

Pierwsza modlitwa

O Jezu Chryste! Słodkości odwieczna wszystkich obejmujących Cię miłością. Radości przewyższająca wszelkie szczęście i oczekiwanie, prawdziwe Zbawienie i Nadziejo każdego grzesznika. Ty, który objawiłeś, że największym Twoim zadowoleniem jest być między ludźmi, z miłości dla nich po upływie zapowiedzianych czasów przyjąłeś naturę ludzką, wspomnij sobie, o Jezu, wszystkie cierpienia zniesione od chwili poczęcia, a zwłaszcza w czasie swojej świętej Męki, jak to przewidziała odwieczna myśl Boża i jak zdecydowała wola Najwyższego.

Wspomnij sobie, Panie, że urządzając Wieczerzę Eucharystyczną wraz z uczniami, po umyciu im nóg, dałeś swoje Najświętsze Ciało i drogocenną Krew, a udzielając pociechy z właściwą sobie dobrocią przepowiedziałeś bliską swoją Mękę. Wspomnij na smutek i gorycz, które w udręczonej Duszy odczułeś, wyznając wobec najbliższego otoczenia: „Smutna jest dusza moja aż do śmierci”.

Wspomnij wszystkie obawy, niepokoje i boleści, które Twoje delikatne Ciało zniosło przed ukrzyżowaniem, kiedy po odprawieniu po raz trzeci modlitwy, oblewając się krwawym Potem, zostałeś zdradzony przez swojego ucznia Judasza, aresztowany przez wybrany naród, oskarżony przez fałszywych świadków, niesprawiedliwie sądzony przez trzech sędziów tuż przed uroczystym świętem Wielkanocy czyli Paschy. Wspomnij, że przywiązano Cię do słupa i rozdarto Ciało biczami, że byłeś obnażony z własnych szat i odziany w inny strój na pośmiewisko, że Cię ukoronowano cierniami, do ręki włożono trzcinę, zasłonięto oczy i twarz, że Cię policzkowano i obrzucono obelgami.

Na pamiątkę tych wszystkich zniewag i boleści, które wycierpiałeś w okresie poprzedzającym Mękę Krzyża, daj mi przed nadejściem śmierci przeżyć prawdziwą skruchę serca, szczerą i całkowitą spowiedź, odprawić godne zadośćuczynienie i otrzymać odpuszczenie wszystkich grzechów. Amen.

Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się Imię Twoje; przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom i nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego.

Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony owoc żywota Twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.

Westchnienie: Jezu, Miłości moja, bądź uwielbiony i zmiłuj się nade mną!

Druga modlitwa

O Jezu! Prawdziwa wolności Aniołów, Raju niezmąconego szczęścia, wspomnij sobie na odrazę i smutek, które odczuwałeś, kiedy nieprzyjaciele otoczyli Cię jak wściekłe lwy i tysiącami zniewag, policzkowaniem, kaleczeniem i innymi wymyślnymi udrękami prześcigali się w zadawaniu cierpień. Ze względu na te tortury i na stek obelżywości, błagam Cię, Boski Zbawicielu, wyzwól mnie z więzów wszystkich nieprzyjaciół widzialnych i niewidzialnych, a roztaczając błogosławioną opiekę prowadź drogą doskonałości do zbawienia wiecznego. Amen.